Pages

Monday, April 11, 2011

လွ်ိဳ႕ဝွက္ေသာေသာ့ခ်က္


show details 2:53 PM (38 minutes ago)

လွ်ိဳ႕ဝွက္ေသာေသာ့ခ်က္
အေျချပဳက်မ္း
ရွင္မႆဲ ၆း၉-၁၄၊ ရွင္လုကာ ၁၁း၁-၄၊ ေရာမ ၈း၂၆၊ ၁တိ ၂း၄၊ ေဟၿဗဲ ၁၀း၁၇၊ ဂလာတိ ၅း၁၉-၂၁၊ ရွင္မာကု ၁၁း၂၂-၂၆။
''ထိုေၾကာင့္ သင္တို႔ဆုေတာင္းရမည္မွာ ေကာင္းကင္ဘံု၌ ရွိေတာ္မူေသာ အကြၽႏ္ုပ္တို႔အဘ၊ ကိုယ္ေတာ္၏နာမေတာ္အား ရိုေသေလးျမတ္ျခင္းရွိပါေစေသာ။ ႏိုင္ငံေတာ္ တည္ေထာင္ပါေစေသာ။ အလိုေတာ္သည္ေကာင္းကင္ဘံု၌ျပည့္စံုသကဲ့သို႔ ေျမႀကီးေပၚမွာ ျပည့္စံုပါေစေသာ။ အသက္ေမြးေလာက္ေသာအစာကို အကြၽႏ္ုပ္တို႔အားယေန႔ေပးသနားေတာ္မူပါ။ သူတပါးသည္ အကြၽႏ္ုပ္တို႔ကို ျပစ္မွားေသာအျပစ္မ်ားကို အကြၽႏ္ုပ္တို႔သည္လႊတ္သကဲ့သို႔ အကြၽႏ္ုပ္တို႔၏အျပစ္မ်ားကိုလႊတ္ေတာ္မူပါ။ အျပစ္ေသြးေဆာင္ရာသို႔ မလိုက္မပါေစဘဲ၊ မေကာင္းေသာ အမႈအရာမွလည္းကယ္ႏႈတ္ေတာ္မူပါ။ အစိုးပိုင္ေသာအခြင့္ႏွင့္ ဘုန္းတန္ခိုးအာႏုေဘာ္သည္ ကမၻာအဆက္ဆက္ကိုယ္ေတာ္၌ရွိပါ၏။ အာမင္ ဟု ဆုေတာင္းၾကေလာ့။ သင္တို႔ သည္ သူတပါးတို႔၏ အျပစ္ကိုလႊတ္လွ်င္၊ ေကာင္းကင္ဘံု၌ ရွိေတာ္မူေသာသင္တို႔အဘသည္ သင္တို႔၏အျပစ္ကို လႊတ္ေတာ္မူမည္။ သင္တို႔သည္ သူတပါးတုိ႔၏အျပစ္ကိုမလႊတ္လွ်င္၊ သင္တို႔အဘသည္ သင္တို႔၏အျပစ္ကို လႊတ္ေတာ္မမူ။''
ယေန႔ယံုၾကည္သူမ်ားအသက္တာ၌ ပဌနာေတာ္ႏွင့္ပတ္သက္၍အယူအဆအမ်ဳိးမ်ဳိးျဖင့္ ကြဲျပားစြာခံယူၾကသည္။ အခ်ဳိ႕က ပဌနာေတာ္သည္ ေယရႈခရစ္ေတာ္ကိုယ္ေတာ္တိုင္ သြန္သင္ခဲ့ေသာအရာ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ယေန႔အထိအက်ံဳးဝင္အေရးပါရံုမွ်မက ဆုေတာင္းျခင္းအဆံုး၌ ပဌနာေတာ္ျဖင့္အဆံုးမသတ္ပါက ဆုေတာင္းခ်က္ကို ဘုရားသခင္က နားမေညာင္းဟုပင္ ယံုၾကည္ေသာသူ အခ်ဳိ႕ရွိၾကသည္။ က်မ္းစာကို ဖတ္ရႈဆင္ျခင္ေသာအခါ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ဖတ္ေနေသာအေၾကာင္းအရာသည္ မည္သည့္အခ်ိန္တြင္ မည္သူတို႔ကို မည္သည့္အတြက္ေၾကာင့္ ေရးသားထားသည္ကို ပိုင္းျခား၍ သိရန္ အလြန္အေရးႀကီးပါသည္။ ေယရႈခရစ္ေတာ္က တပည့္ေတာ္မ်ားကို သြန္သင္ခဲ့ေသာပဌနာေတာ္ႏွင့္ပတ္သက္၍ ပထမဦးစြာ ထိုအခ်ိန္ကာလကို ပိုင္းျခားသိရန္လိုပါသည္။ ထိုအခ်ိန္က ေယရႈခရစ္ေတာ္သည္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔၏အျပစ္မ်ားအတြက္ လက္ဝါးကပ္တိုင္ေပၚတြင္ အေသမခံေသးေပ။ ဆိုလိုသည္မွာ ထိုကာလသည္ ပဋိညာဥ္တရားေဟာင္းကာလျဖစ္သည္။ ပဌနာေတာ္ကို သြန္သင္ျခင္းခံရသူမ်ားမွာ ေယရႈခရစ္ေတာ္၏ တပည့္ေတာ္မ်ားျဖစ္ၿပီး၊ တပည့္ေတာ္မ်ားက ဆုေတာင္းရန္နည္းလမ္းမသိေသာေၾကာင့္ ေယာဟန္၏တပည့္မ်ားနည္းတူ ဆုေတာင္းျခင္းနည္းဗ်ဴဟာကို ေယရႈခရစ္ေတာ္ထံတြင္ ေတာင္းေလွ်ာက္ျခင္းျဖစ္သည္။ (ရွင္လုကာ ၁၁း၁-၄)
(၁) အကၽြႏ္ုပ္တို႔အဘ
ေကာင္းကင္ဘံု၌ရွိေတာ္မူေသာ အကၽြႏ္ုပ္တို႔အဘဟု ဆုေတာင္းေသာအခါ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ုဘုရားသခင္သည္ အလြန္ေဝးကြာေသာ ေကာင္းကင္ဘံု၍ရွိေသာေၾကာင့္ ဆုေတာင္းေသာအခါ ဘုရားသခင္မၾကားမည္ကို မခ်င့္မရဲျဖစ္ရသည္။ ထိုအခ်ိန္က ဘုရားသခင္၏ဝိညာဥ္ေတာ္သည္ လူတိုင္းအေပၚသို႔မသြန္းေလာင္းေသးဘဲ ေယရႈခရစ္ေတာ္ေပၚ၌သာရွိေသာေၾကာင့္ တပည့္ေတာ္မ်ားအတြက္ ဆုေတာင္းေသာအခါ ေကာင္းကင္ဘံုကိုသာ လိပ္မူ၍ဆုေတာင္းေစျခင္းျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ ယေန႔ ေယရႈခရစ္ေတာ္ကိုမိမိအသက္သခင္ကယ္တင္ပိုင္ရွင္အျဖစ္ လက္ခံယံုၾကည္ေသာသူတိုင္းအထဲတြင္ သန္႔ရွင္းေသာဝိညာဥ္ေတာ္ကိန္းဝပ္ေတာ္မူေသာေၾကာင့္ ေကာင္းကင္ဘံုသို႔ တကူးတကလိပ္မူရန္မလိုေတာ့ေပ။ ယခုကာလသည္ သန္႔ရွင္းေသာဝိညာဥ္ေတာ္အုပ္စိုးေသာ ပဋိညာဥ္သစ္ကာလျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ဆုေတာင္းေသာအခါ သန္႔ရွင္းေသာဝိညာဥ္ေတာ္အားျဖင့္ လြယ္ကူစြာေတာင္းေလွ်ာက္ႏိုင္ၿပီျဖစ္သည္။ (ေရာမ ၈း၂၆)
(၂) ႏိုင္ငံေတာ္တည္ေထာင္ျခင္း
ဘုရားသခင္၏ႏိုင္ငံေတာ္တည္ေထာင္ဖို႔ ဆုေတာင္းရန္လိုေၾကာင္းခရစ္ေတာ္ သြန္သင္ခဲ့သည္။ ဘုရားသခင္၏ႏုိင္ငံေတာ္သည္ တည္ေထာင္ျခင္းရွိၿပီေလာ။ မတည္ေထာင္ေသးသေလာ ေမးခြန္းထုတ္စရာျဖစ္သည္။ ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံအျဖစ္ရပ္တည္ရန္ အေျခခံအားျဖင့္ (က) ဘုရင္-အုပ္စိုးသူ (ခ) နယ္ေျမ (ဂ) ေနာက္လိုက္-တိုင္းသူျပည္သား ရွိရန္လိုအပ္သည္။ ထိုအေျခအရာ ၃ မ်ဳိးမရွိပါက ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံအျဖစ္ မသတ္မွတ္ႏိုင္ေပ။ အခ်ိဳ႕က ဘုရားသခင္၏ႏိုင္ငံေတာ္သည္ တည္ေထာင္ၿပီးျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ဤအခ်က္ကိုေတာင္းရန္မလိုဟု ခံယူၾကသည္။ ဘုရားသခင္၏ႏိုင္ငံေတာ္သည္ ေကာင္းကင္ဘံု၌တည္ေထာင္ျခင္းရွိၿပီးျဖစ္ေသာ္လည္း၊ ေလာကတြင္ အာဒံျပစ္မွားေသာအျပစ္ေၾကာင့္ စာတန္လက္သို႔က်ေရာက္ခဲ့ရသည္။ သို႔ေသာ္ ယေန႔ခရစ္ေတာ္ကို ယံုၾကည္လက္ခံေသာသူမ်ားအားျဖင့္ ဘုရားသခင္၏ႏိုင္ငံေတာ္နယ္နမိတ္ကို တျဖည္းျဖည္းျပန္လည္သိမ္းပိုက္ေနျခင္းျဖစ္သည္။ ဘုရားသခင္၏ႏိုင္ငံေတာ္သည္ တည္ေထာင္ၿပီးျဖစ္ေသာ္လည္း ဆက္လက္၍တည္ေထာင္ေနဆဲလည္း ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဤအခ်က္မွာ ဆက္လက္လုပ္ေဆာင္ရန္၊ လုပ္ေဆာင္ဆဲျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ယေန႔ယံုၾကည္သူမ်ားဆက္လက္ဆုေတာင္းရန္ျဖစ္သည္။
(၃) အလိုေတာ္ျပည့္စံုျခင္း
အလိုေတာ္သည္ ေကာင္းကင္ဘံု၌ ျပည့္စံုသကဲ့သို႔ ေျမႀကီးေပၚမွာျပည့္စံုပါေစေသာ။ ဘုရားသခင္၏အလိုေတာ္ ျပည့္စံုပါၿပီေလာ။ ဘုရားသခင္ရဲ့အလိုေတာ္က ဘာမ်ားလဲ။ ''လူအေပါင္းတို႔သည္ ကယ္တင္ျခင္းသို႔ေရာက္၍ သမၼာတရားကို သိေစျခင္းငွါ၊ ဘုရားသခင္ အလုိေတာ္ရွိ၏။ (၁တိ ၂း၄)'' ဘုရားသခင္၏အလိုေတာ္သည္ မျပည့္စံုေသးပါ။ လူအခ်ဳိ႕မဟုတ္ဘဲ လူအေပါင္းဟုဆိုထားေသာေၾကာင့္ ေျမာက္မ်ားစြာေသာသူမ်ားပါဝင္ေနေသးသည္။ အခ်ိဳ႕သည္ ကယ္တင္ျခင္းသို႔ေရာက္ရန္ ေယရႈခရစ္ေတာ္ကိုလက္ခံယံုၾကည္ၾကေသာ္လည္း သမၼာတရားကို စစ္မွန္စြာမသိၾကဘဲရွိေနေသးသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဘုရားသခင္၏အလိုေတာ္ျပည့္စံုျခင္းရွိရန္အတြက္ ဆက္လက္လုပ္ေဆာင္ရန္ လိုအပ္ရံုမွ်မက ဆက္လက္ဆုေတာင္းရန္လိုအပ္သည္။
(၄) အသက္ေမြးေလာက္ေသာအစာ
ယေန႔ယံုၾကည္သူအမ်ားစုအသက္တာ၌ ေကာင္းစားၾကြယ္ဝျခင္းမရွိရျခင္းအေၾကာင္းအရင္းတစ္ရပ္မွာ ဤအခ်က္္ျဖစ္သည္။ ဤေနရာတြင္ အသက္ေမြးေလာက္ေသာအစာဟု ေယရႈခရစ္ေတာ္က သြန္သင္ထားရာတြင္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔၏စဥ္းစားဥာဏ္က နံနက္တစ္ႀကိမ္၊ ညတစ္ႀကိမ္ပံုမွန္စားေနေသာ ထမင္းေၾကာ္၊ ၾကက္ဥေၾကာ္ဟင္းေလာက္ကိုသာ ေျပးျမင္ၾကသည္။ ဤမွ်ေလာက္သာ ေတာင္းခြင့္ရၾကမည္ဆိုပါက အေတာ္ပင္ကပ္ေစးနဲေသာဘုရားကို ကၽြႏု္ပ္တို႔ကိုးကြယ္ေနျခင္းျဖစ္လိမ့္မည္။ ဘုရားသခင္၏တတ္စြမ္းႏိုင္ျခင္းကို ပံုေဖာ္ရာ၌ ကၽြႏု္ပ္တို႔စိတ္ကူးမ်ားျဖင့္ပင္ မမီႏိုင္ေအာင္ ဘုရားသခင္ကတတ္စြမ္းႏိုင္ေၾကာင္း ဦးစြာသိထားရန္လိုသည္။ ကၽြႏ္ုပ္တို႔အတြက္ ထမင္းၾကမ္းႏွင့္စားရေသာတစ္ရက္သည္ ေငြသိန္းသန္းႏွင့္စားရေသာေန႔ရက္ႏွင့္ ဘုရားသခင္ေရွ႕ေတာ္၌အတူတူျဖစ္သည္။ ဆိုလိုသည္မွာ ယေန႔အတြက္အသက္ေမြးေလာက္ေသာအစာမွာ မေသရံုတမင္စားရေသာေန႔ကိုျပန္ျမင္ေယာင္ရန္မဟုတ္ဘဲ.. အေကာင္းတကာ့ အေကာင္းဆံုးအေနအထားျဖင့္ ကုန္လြန္ေစခဲ့ေသာ ဘုရားသခင္၏ေက်းဇူးေတာ္ခံစားေသာေန႔ရက္ကို ျမင္ေယာင္ၿပီး ဘုရားသခင္၏တတ္စြမ္းႏိုင္ျခင္းကို ေန႔စဥ္ယံုၾကည္ျခင္းျဖင့္ေတာင္းေလွ်ာက္ရန္ျဖစ္သည္။
ကၽြႏု္ပ္တို႔လက္ထဲ၌ ေငြ သန္းေပါင္းမ်ားစြာ ကိုင္ခဲ့ဖူးေသာေန႔သည္ ကၽြႏု္ပ္တို႔အတြက္အမွတ္တရေန႔ျဖစ္သကဲ့သို႔ပင္ ဘုရားသခင္သည္ သူ၏ၾကြယ္ဝျခင္းကို ေန႔စဥ္ႏွင့္အမွ်သံုးစြဲေနရန္ အလိုရွိေသာဘုရားျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔က မေလာက္မငွဘဝမ်ားထဲမွ ဘုရားသခင္၏ကၽြႏ္ုပ္တို႔အေပၚျပဳမည့္ေကာင္းခ်ီးမ်ားကို စိတ္ကူးႏွင့္ပင္ ရဲဝ့ံစြာပံုမေဖာ္ရဲၾကေပ။ သခင္ေယရႈက ခရစ္ဝင္က်မ္းမ်ားထဲတြင္ ''သင္ယံုၾကည္သည့္အတိုင္း သင္၌ျဖစ္ေစ'' ဟုမိန္႔ဆိုထားသည့္အတိုင္း ဘုရားသခင္၏တတ္စြမ္းႏိုင္ျခင္းကို မယံုၾကည္ႏိုင္ေသးသေရြ႕လက္ေတြ႕ခံစားရန္ လြန္စြာေဝးေနဦးမည္ ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဘုရားသခင္၏တတ္စြမ္းႏိုင္ျခင္းကို ယံုၾကည္သည့္အတိုင္း ေန႔ရက္စဥ္တိုင္းအတြက္ ဘုရားသခင္၏ၾကြယ္ဝျခင္းကို ယံုၾကည္ျခင္းအားျဖင့္ သံုးစြဲေနရန္သာျဖစ္သည္။
(၅) သူတစ္ပါး၏အျပစ္ကိုလႊတ္ျခင္း
အျပစ္ခြင့္လႊတ္ျခင္းဟု ဆိုရာ၌ ေတးမွတ္ထားျခင္း၊ သည္းခံထားျခင္းကို ေျပာေနျခင္းမဟုတ္ေၾကာင္း သတိျပဳရန္လိုပါသည္။ တစ္ခါတရံ သူတစ္ပါး၏အျပစ္ကိုလႊတ္လိုက္ၿပီဟု ကိုယ့္ကိုကိုယ္ထင္မွတ္ေသာ္လည္း စိတ္ထဲတြင္ေတးမွတ္ထားျခင္းမ်ဳိးျဖစ္ေနတတ္သည္။ ခြင့္လႊတ္ျခင္းသည္ လံုးဝေမ့ပစ္ရန္မျဖစ္ႏိုင္ေသာ္လည္း မိမိအေပၚျပဳခဲ့ေသာမေကာင္းမႈအားလံုးအတြက္ ဘယ္ေသာအခါမွ် ျပန္တံု႔မျပန္ရန္ဆံုးျဖတ္ျခင္းျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ အခ်ိဳ႕သူမ်ားက ခြင့္လႊတ္ျခင္းကို မ်က္ကြယ္ျပဳျခင္း (Ignore) ျဖင့္အစားထိုးၾကသည္။ လူတစ္ဦးတစ္ေယာက္၏အျပစ္ကို ခြင့္လႊတ္ပါက ထိုသူကို လံုးဝမ်က္ကြယ္ျပဳျခင္းလည္း မဟုတ္ေပ။
ပဋိညာဥ္တရားသစ္၌ ခရစ္ေတာ္လက္ဝါးကပ္တိုင္တြင္ အေသခံခဲ့ျခင္းသည္ ကၽြႏ္ုပ္အတြက္ျဖစ္သည္။ ခရစ္ေတာ္၏ အေသခံျခင္း၊ ရွင္ျပန္ထေျမာက္ျခင္းသည္ ကၽြႏ္ုပ္အတြက္ျဖစ္သည္ ဟု ယံုၾကည္သူမ်ားအတြက္ ဘုရားသခင္ေရွ႕ေတာ္၌ ေသျပစ္မရွိေတာ့ေပ။ ''တဖန္တံု၊ သူတို႔ျပစ္မွားျခင္း၊ လြန္က်ဴးျခင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးကို ငါမေအာက္ေမ့ဘဲ ေနမည္ဟု လာသတည္း။ (ေဟၿဗဲ ၁၀း၁၇)'' ဘုရားသခင္က ကၽြႏု္ပ္တို႔၏အျပစ္မ်ားကို သူ႔စာရင္းထဲ၌ မမွတ္သားေတာ့ဟု က်မ္းစာက ဆိုထားသည္။ ဘုရားသခင္ေရွ႕ေတာ္၌ ကၽြႏ္ုပ္တို႔အျပစ္မရွိေတာ့ေသာ္လည္း လူလူအခ်င္းခ်င္းဆက္ဆံရာတြင္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔၏ၾသတပၸစိတ္ မၾကည္လင္လွ်င္ (ဝါ) သူတစ္ပါးကို စိတ္ထဲတြင္ ခြင့္မလႊတ္ႏိုင္ဘဲ ခ်ည္ေႏွာင္ထားမိလွ်င္ ဘုရားသခင္ကအျပစ္လႊတ္ေသာ္လည္း ကၽြႏ္ုပ္တို႔၏ဘုရားသခင္ထံေတာင္းေလွ်ာက္ေသာဆုေတာင္းသံမ်ား အခ်ည္းႏွီးသက္သက္ေပ်ာက္လႊင့္သြားလိမ့္မည္။ ထို႔ေၾကာင့္ မိမိအေပၚမွားယြင္းခဲ့ေသာအျခားသူမ်ား၏ အျပစ္ကို ခြင့္လႊတ္ရန္လိုအပ္သည္။
(၆) အျပစ္ေသြးေဆာင္ရာ
အျပစ္ေသြးေဆာင္ရာ ဟုဆိုလိုက္လွ်င္ မူးယစ္အရက္ေသစာေသာက္စားျခင္း၊ မတရားေသာေမထုန္မွီဝဲျခင္း စေသာအရာမ်ားေလာက္ကိုသာ မ်က္စိထဲေျပးျမင္ၾကသည္။ သို႔ေသာ္လည္း အျပစ္ေသြးေဆာင္ရာဆိုသည္မွာ ေန႔ရက္စဥ္တိုင္းအသက္ရွင္မႈတြင္ - ''ဇာတိပကတိအက်င့္တို႔သည္ ထင္ရွားၾက၏။ ထုိအက်င့္တို႔မူကား၊ သူ႔မယားကို ျပစ္မွားျခင္း၊ မတရားေသာ ေမထုန္၌မွီဝဲျခင္း၊ ညစ္ၫဴးစြာက်င့္ျခင္း၊ ကိေလသာလြန္က်ဴးျခင္း၊ ရုပ္တုကိုကိုးကြယ္ျခင္း၊ သူတစ္ပါးကိုျပဳစားျခင္း၊ ရန္ၿငိဳးဖဲြ႔ျခင္း၊ ရန္ေတြ႔ျခင္း၊ ဂုဏ္ၿပိဳင္ျခင္း၊ အမ်က္ထြက္ျခင္း၊ ျငင္းခံုျခင္း၊ အခ်င္းခ်င္းကဲြျပားျခင္း၊ သင္းခဲြျခင္း၊ သူ႔အက်ဳိးကိုျငဴစူျခင္း၊ လူအသက္ကုိသတ္ျခင္း၊၊ ယစ္မ်ဳိးကိုေသာက္ၾကဴးျခင္း၊ ပဲြလုပ္ျခင္းမွစ၍ ထုိသို႔ေသာ အက်င့္ေပတည္း။ ထိုသို႔ေသာအက်င့္ကို က်င့္ေသာ သူတို႔သည္ ဘုရားသခင္၏ ႏုိင္ငံေတာ္ကို အေမြမခံရၾကဟု အထက္က ငါေျပာႏွင့္ခဲ့ၿပီးသည္အတိုင္း ယခုပင္လည္း ငါေျပာႏွင့္၏။ (ဂလာတိ ၅း၁၉-၂၁)''
အထက္ပါအေၾကာင္းအရာအားလံုးတို႔သည္ ဇာတိပကတိအက်င့္တည္းဟူေသာ အျပစ္တရားမ်ားျဖစ္သည္။ ဤအရာတို႔သည္ ေသျပစ္တည္းဟူေသာ ထာဝရအသက္ဆံုးရႈံးေစႏိုင္ေသာအရာ မ်ားမဟုတ္ေသာ္လည္း ထိုအရာမ်ားထဲမွ တစ္ခုခုကိုျပဳမိပါက မိမိ၏ၾသတပၸစိတ္(ကိုယ့္ကိုကိုယ္သိေသာစိတ္) က မိမိကို အျပစ္တင္ေနမည္ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အျပစ္ေသြးေဆာင္ရာ၊ မေကာင္းေသာအမႈအရာ တည္းဟူေသာ ဤအရာမ်ားကိုေရွာင္ရန္အတြက္ မိမိအသက္တာကို ေန႔စဥ္ဘုရားသခင္ထံဆက္ကပ္အပ္ႏွံရန္လိုသည္။ မိမိဆက္ကပ္ထားသည့္အတိုင္းလည္း အသက္ရွင္ႏိုင္ရန္ ဘုရားသခင္ထံ ခြန္အားေတာင္းခံရန္လိုသည္။ သို႔မွသာ ေန႔စဥ္အသက္တာ၌ မေကာင္းေသာအမႈအရာမ်ားႏွင့္ကင္းေဝးႏိုင္မည္ျဖစ္သည္။
(၇) အစိုးပိုင္ေသာအခြင့္
အစိုးပိုင္ေသာအခြင့္တည္းဟူေသာ အုပ္စိုးျခင္း၊ လႊမ္းမိုးျခင္းအားလံုးကို အစဥ္အၿမဲ ဘုရားသခင္ကို ေပးရန္လိုအပ္သည္။ ဆိုလိုသည္မွာ. ကၽြႏ္ုပ္တို႔အသက္တာ၏ အခန္းက႑တိုင္းတြင္ ဘုရားသခင္၏အုပ္စိုးျခင္းရွိရန္လိုသည္။ ဘုရားသခင္အုပ္စိုးေသာအသက္တာသည္ မိမိအလိုရွိသည့္အတိုင္း အသက္ရွင္ျခင္းမဟုတ္ေတာ့ေပ။ ဘုရားသခင္၏ဝိညာဥ္ေတာ္တည္းဟူေသာ သန္႔ရွင္းေသာဝိညာဥ္ေတာ္ ညႊန္ျပသည့္အတိုင္း အသက္ရွင္ေလွ်ာက္လွမ္းျခင္းျဖစ္သည္။ ကၽြႏ္ုပ္တို႔၏ လုပ္ေဆာင္မႈအခန္းက႑တိုင္းတြင္ ဘုရားသခင္ကို ဘုရင္အျဖစ္အုပ္စိုးေစႏိုင္ရန္အတြက္ မိမိ၏ဇာတိပကတိအက်င့္မ်ားကို ဆန္႔က်င္ၿပီး ဘုရားသခင္အုပ္စိုးျခင္းေအာက္၌ ေကာင္းမြန္စြာအသက္ရွင္ရန္ျဖစ္သည္။
''ေယရႈကလည္း၊ သင္တို႔သည္ဘုရားသခင္ကို ယံုၾကည္ျခင္း ရွိၾကေလာ့။ ငါအမွန္ဆိုသည္ကား၊ အၾကင္သူသည္ ယံုမွားေသာစိတ္ႏွင့္ ကင္း၍ မိမိဆိုသည္အတိုင္း ျဖစ္မည္ဟု ယံုၾကည္လ်က္၊ ထိုေတာင္ကိုေနရာမွေရြ႔ေလာ့၊ ပင္လယ္၌က်ေလာ့ဟုဆိုလွ်င္၊ ထိုသူဆိုသည္အတိုင္း ျဖစ္လိမ့္မည္။ ထိုေၾကာင့္ ငါဆိုသည္ကားသင္တို႔သည္ ဆုေက်းဇူးကိုရမည္ဟု ယံုၾကည္ေသာစိတ္ႏွင့္ ဆုေတာင္သမွ် တို႔ကိုရၾကလိမ့္မည္။ သင္တို႔သည္ ဆုေတာင္းေသာအခါ သူတပါး၌အျပစ္တင္ခြင့္ရွိလွ်င္၊ သူ႔အျပစ္ကိုလႊတ္ ၾကေလာ့။ လႊတ္လွ်င္ ေကာင္းကင္ဘံု၌ရွိေတာ္မူေသာ သင္တို႔အဘသည္ သင္တို႔၏အျပစ္ကို လႊတ္ေတာ္မူ မည္။ သင္တို႔သည္ သူ႔အျပစ္ကိုမလႊတ္လွ်င္၊ ေကာင္းကင္ဘံု၌ရွိေတာ္မူေသာ သင္တို႔အဘသည္သင္တို႔၏ အျပစ္ကိုလႊတ္ေတာ္မမူ ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။ (မာကု ၁၁း၂၂-၂၆)''
နိဂံုးခ်ဳပ္အားျဖင့္.. ကၽြႏ္ုပ္တို႔အသက္တာဟာ သူတစ္ပါးအျပစ္ကို မလႊတ္ဘူးဆိုရင္ ယံုၾကည္ျခင္းနဲ႔ဘယ္ေလာက္ဘဲ ဆုေတာင္းေတာင္း အဲဒီဆုကျပည့္မွာမဟုတ္ပါဘူး။ ဘုရားသခင္ဆီမွာ ဆုေတာင္းထားတာၾကာေနၿပီ၊ ဘာျဖစ္လို႔ခုထိမရတာလဲ..။ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ျပန္လည္ဆန္းစစ္ရမွာက ကိုယ့္အေနနဲ႔ခြင့္မလႊတ္ႏိုင္တဲ့ မိဘ၊ ေဆြမ်ဳိး၊ သူငယ္ခ်င္း၊ အေပါင္းအသင္း၊ သားသမီး တစ္ေယာက္ေယာက္မ်ား ရွိေနသလားဆိုတာ အရင္ဆန္းစစ္ေစခ်င္ပါတယ္။ ခြင့္လႊတ္ျခင္းမွရိွရင္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ရဲ့ ယံုၾကည္ျခင္းနဲ႔ဆုေတာင္းျခင္း၊ ဘုရားဝတ္၌ေမြ႕ေလွ်ာ္ျခင္း စတဲ့အရာအားလံုးဟာ ဘုရားသခင္ေရွ႕မွာ အရာမေရာက္ေသာအရာမ်ားသာ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ ဒါေၾကာင့္.. စိတ္ႏွလံုးျဖဴစင္စြာနဲ႔ ဘုရားသခင္ရဲ့တတ္စြမ္းႏိုင္ျခင္းနဲ႔ ၾကြယ္ဝျခင္းကို ယံုၾကည္ျခင္းနဲ႔ထုတ္ယူသံုးစြဲၿပီး ေန႔စဥ္အသက္တာအတြက္ ဘုရားေက်းဇူးေတာ္ကို ခ်ီးမြမ္းၾကပါစို႔...။

ဆရာေအာင္မင္းထြန္း (ပြီးပြီး)
ဖူးခက္

Saturday, January 29, 2011

Year of Testing and Blessing 2011


ေယရမိအနာဂတၱိက်မ္း ၁၇း၅-၈ ထာ၀ရဘုရား မိန္႔ေတာ္မူသည္ကား လူကိုကိုးစား၍ သတၱ၀ါကိုအမွီျပဳ သျဖင့္ စိတ္ႏွလံုးထဲ၌ ထာ၀ရဘုရားထံေတာ္မွ ထြက္သြား ေသာသူသည္ က်ိန္အပ္ ေသာသူျဖစ္၏။ ထိုသူသည္ လြင္ျပင္၌ ရွိေသာသစ္ပင္ေျခာက္ ကဲ့သို႔ျဖစ္၍ ေကာင္းက်ဳိး ေရာက္ေၾကာင္းကို မသိရ။ အဘယ္သူမွ် မေနေသာဆား ေျမ၊ ေသြ႕ေျခာက္ေသာလြင္ျပင္၌ ေနရလိမ့္မည္။ ထာ၀ရ ဘုရားကို ကိုးစားေသာသူ၊ ထာ၀ရဘုရားကို မိမိကိုးစား စရာအေၾကာင္းျဖစ္ေစေသာသူသည္ ေကာင္းခ်ီးမဂၤလာကို ခံအပ္ေသာသူျဖစ္၏။ ထိုသူသည္ကား ေရရွိေသာ အရပ္၌စိုက္၍ ျမစ္နားမွာအျမစ္ျဖာသျဖင့္ ပူေသာအရွိန္ေရာက္ေၾကာင္းကို မသိ၊ အရြက္မၫႈိးႏြမ္း၊ မိုးေခါင္ေသာ ကာလ၌ စိုးရိမ္စရာမရွိဘဲ၊ အစဥ္အၿမဲအသီးကို သီးတတ္ေသာအပင္ႏွင့္တူ၏။
၂၀၁၁ ခုႏွစ္ဟာ ႀကီးပြားတိုးတက္မယ့္ ႏွစ္ကာလျဖစ္တယ္လို႔ ဘုရားသခင္အသံုးျပဳတဲ့ဆရာႀကီးက ေျပာၾကပါတယ္။ ၂၀၁၁ခုႏွစ္ဟာ ဘုရားသခင္ကို သင္ဘယ္ေလာက္အတိုင္းအတာအထိ ကိုးစားသလဲဆိုတာကို ဆန္းစစ္မယ့္ ႏွစ္ကာလျဖစ္တယ္လို႔ ေျပာလိုပါတယ္.။ ဘ၀အတြက္အေကာင္းဆံုးအရာေတြကို ေမွ်ာ္လင့္တာ ေကာင္းပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ဘုရားသခင္အခြင့္ေပးလို႔ ႀကံဳေတြ႕ရမယ့္စစ္ေဆးမႈတစ္ခ်ိဳ႕အတြက္လည္း ျပင္ဆင္ သင့္ပါတယ္။ ဒီႏွစ္သစ္ထဲမွာ ဘုရားသခင္ကိုဘယ္ေလာက္ထိ ယံုၾကည္ကိုးစားတယ္ဆိုတာကို စစ္ေဆးပါ လိမ့္မယ္။ အေျခအေနေတြ၊ အခက္အခဲေတြ၊ ျပႆနာေတြႀကံဳလာရင္ ဘယ္သူ႔ကိုအားကိုးသလဲဆိုတာကို ကြက္ကြက္ကြင္းကြင္းျမင္ရမယ့္ အခ်ိန္ကာလလည္းျဖစ္ပါတယ္။ မ်က္စိနဲ႔ျမင္ႏိုင္၊ ႀကံဳေတြ႕ဖူးတဲ့အေတြ႕အႀကံဳ အရ ပတ္၀န္းက်င္က ပုဂၢိဳလ္တစ္ဦးဦး(သို႔) အရာတစ္ခုခုကိုကိုးစားေနမိၿပီး ေကာင္းခ်ီးမဂၤလာကိုေပးပိုင္တဲ့ ဘုရားသခင္ကို မ်က္ကြယ္ျပဳထားမိရင္ေတာ့ ေကာင္းခ်ီးေတြလြတ္ကုန္ပါလိမ့္မယ္။
ကမ ၻာေပၚမွာရွိတဲ့ပညာရွင္ အမ်ားစုကေတာ့ ၂၀၁၁ခုႏွစ္ဟာ ရုန္းကန္အားထုတ္ရမယ့္ ႏွစ္ကာလလို႔ တြက္ထားၾကပါတယ္။ လူ႔မ်က္စိအျမင္နဲ႔တြက္ခ်က္ၾကည့္ရင္ေတာ့ တြက္ခ်က္မႈေတြဟာနီးစပ္ေနပါတယ္။ ယံုၾကည္သူမ်ားအေနနဲ႔လည္း ေလာကႀကီးထဲမွာ အသက္ရွင္ေနတဲ့အတြက္ ေလာကသားအားလံုး ႀကံဳေတြ႕မယ့္ အရာကို ေရွာင္လႊဲလို႔ေတာ့ မရႏိုင္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္အဲဒီလိုႀကံဳေတြ႕ေနရတဲ့အခ်ိန္မွာ ဘယ္သူ႔ကို ကိုးစားေန သလဲဆိုတာက ကိုယ့္ဘ၀ကိုအေျဖထုတ္ ေပးသြားပါလိမ့္မယ္။ မ်က္ျမင္လူေတြကို ကိုးစားေနတာလား၊ ဒါမွမဟုတ္ ဖန္ဆင္းရွင္ဘုရားသခင္ကို ကိုးစားေနတာလားဆိုတာ ေ၀ခြဲရမယ့္ကာလျဖစ္ပါတယ္။
လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ကာလေတြမွာ ကိုယ့္အသက္တာကို ကိုယ္ျပန္လည္ ဆန္းစစ္ၾကည့္မယ္ဆိုရင္ ဘာမွေရေရရာရာနဲ႔ အမႈၿပီးေျမာက္ခဲ့တာေတြ မရွိသေလာက္ပဲျဖစ္ၾကမွာပါ။ တိတိက်က်ေဖာ္ျပရေလာက္ေအာင္ ထူးျခားတဲ့ အသက္တာမ်ဳိးဘ၀မွာ အဆင္မေျပခဲ့ဘူး။ သူမ်ားေတြႀကံဳသလို ကိုယ္လည္းႀကံဳ၊ သူမ်ားေတြက်ဆင္းသလို ကိုယ္လည္းက်ဆင္း၊ သူမ်ားေတြအဆင္မေျပသလို ကိုယ္လည္းအဆင္မေျပျဖစ္ခဲ့ရတာပဲ။ ဒီလိုအေျခအေနမ်ဳိးကို ႏွစ္သစ္ထဲမွာ ဆက္လက္ယူေဆာင္အသက္ရွင္သြားဖို႔ေတာ့ ဘုရားသခင္ရဲ့အလိုေတာ္ မဟုတ္ေလာက္ပါဘူး။ က်မ္းစာကေတာ့ ထာ၀ရဘုရားကို ကိုးစားေသာသူဟာ ေကာင္းခ်ီးမဂၤလာကိုခံစားရမယ့္သူျဖစ္တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ သာမန္သူမ်ားေတြနည္းတူခံစားရမယ့္ ေကာင္းခ်ီးမ်ဳိးမဟုတ္ပါဘူး။ သူမ်ားတကာထက္ ထူးျခားတဲ့ကတိေတာ္နဲ႔ဆိုင္တဲ့ ေကာင္းခ်ီးမ်ဳိးျဖစ္ပါတယ္။
(၁) ျမစ္နား၌စိုက္ေသာအပင္ကဲ့သို႔
ျမစ္နားမွာစိုက္တဲ့အပင္လို အျမစ္ကစၿပီး ရွင္သန္ေနပါလိမ့္မယ္။ အခ်ိန္တိုင္းမွာလိုအပ္တဲ့ အာဟာရ အားလံုးကို လံုေလာက္စြာရတဲ့သူကဲ့သို႔ ျဖစ္တယ္။ ပတ္၀န္းက်င္မွာ ဘာေတြပဲျဖစ္ပ်က္ေနပါေစ၊ သူကေတာ့ စိမ္းလန္းစိုေျပေနမွာျဖစ္ပါတယ္။

(၂) ပူေသာအရွိန္ေရာက္ေၾကာင္းကို မသိ
ကိုယ့္အေပၚမွာ ဘယ္ေလာက္ပဲပူေနပါေစ၊ သူကေတာ့ မမႈဘူး။ ပူလြန္းလို႔ေျခာက္ေသြ႕ေနၾကေပမယ့္ သူကေတာ့ ပူေနမွန္းေတာင္မသိရဘူးတဲ့။ ပတ္၀န္းက်င္မွာ ပူပင္ေသာကေတြ၊ ခက္ခဲမႈေတြဘယ္ေလာက္ပဲ ၀န္းရံေနပါေစ ထာ၀ရဘုရားကို ကိုးစားတဲ့သူေတြကေတာ့ ဒါေတြကိုလံုး၀မခံစားရဘူး။ သူမ်ားတကာေတြ ပူေနတဲ့အခ်ိန္မွာေတာင္ ေအးေဆးစြာေနႏိုင္မႈကို ရရွိေစပါတယ္။

(၃) အရြက္မၫႈိးႏြမ္း
အပင္တစ္ပင္ရဲ့သဘာ၀အရ တစ္ႏွစ္မွာတစ္ႀကိမ္ေလာက္ေတာ့ အရြက္ၫႈိးႏြမ္းေၾကြက်ၾကရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ထာ၀ရဘုရားကို ကိုးစားတဲ့သူေတြကေတာ့ သဘာ၀ထက္လြန္စြာ အရြက္ေတာင္ၫႈိးႏြမ္းတဲ့အခြင့္ကို ဘုရားကမေပးဘူး။ ပတ္၀န္းက်င္မွာ မ်က္ႏွာငယ္စရာ၊ အားငယ္စိတ္ဓာတ္က်စရာေတြရွိေနရင္ေတာင္ သူ႔ကိုေတာ့ အဲဒီလိုျဖစ္ရတဲ့အခြင့္မေပးဘူး။
(၄) မိုးေခါင္ကာလ၌မစိုးရိမ္ရ
အဆိုးရြားဆံုးကာလကို ႀကံဳရၿပီး၊ ေနရာတကာမွာေျခာက္ေသြ႕၊ ပူျပင္းငတ္ျပတ္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာေတာင္ မစိုးရိမ္ရဘူး။ ပတ္၀န္းက်င္မွာ သူမ်ားတကာေတြအသက္ဆက္ဖို႔ ဘယ္လိုမွမျဖစ္ႏိုင္တဲ့ အေျခအေနေတြ မွာေတာင္ မစိုးရိမ္ပါနဲ႔။ ထာ၀ရဘုရားက တာ၀န္ယူထားပါတယ္။ သူမ်ားတကာေတြ ရုန္းကန္ေနရတဲ့ကာလမွာ ကိုယ့္ကိုေတာ့ ၿငိမ္သက္ျခင္းနဲ႔ပတ္ရစ္ေနတာျဖစ္ပါတယ္။
(၅) အစဥ္အၿမဲသီးတတ္ေသာအပင္
ရာသီေပၚသီးတဲ့အပင္မ်ဳိးကဲ့သို႔ေတာင္ မဟုတ္ဘဲ၊ ၁၂ ရာသီအစဥ္အၿမဲသီးေစမယ္လို႔ ကတိေပးထား ပါတယ္။ လုပ္ေဆာင္ႏိုင္သေလာက္ရမယ္ဆိုတာမ်ဳိးမဟုတ္ဘဲ၊ ထာ၀ရဘုရားကို ကိုးစားေနသေရြ႕ အသီးေတြက အလိုလိုသီးပြင့္လာေစမွာျဖစ္ပါတယ္။ အခ်ိန္ရွိသမွ်ကာလပတ္လံုး အသက္တာမွာ အသီးသီးတဲ့အခြင့္ကို ေပးေနမွာျဖစ္တယ္။ ေကာင္းခ်ီးကို ျပတ္ေတာင္းျပတ္ေတာင္း ခံစားရမွာမဟုတ္ဘဲ ဆက္တိုက္ခံစားရတဲ့အခြင့္ကို ဘုရားသခင္ကေပးမွာျဖစ္ပါတယ္။
က်မ္းစာကေတာ့ အသက္ရွင္ျခင္းနဲ႔ေသျခင္းကို သင့္ေရွ႕မွခ်ထားတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔က ဘာကိုေရြးခ်ယ္မလဲ။ ကိုယ္ဆံုးျဖတ္ေရြးခ်ယ္တဲ့အတိုင္း ျဖစ္လာမွျဖစ္လာ မွာျဖစ္ပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ၂၀၁၁ ခုႏွစ္မွာ ထာ၀ရဘုရားကိုလံုးလံုးလ်ားလ်ားကိုးစားရင္ ေကာင္းခ်ီးခံစားရ မွာျဖစ္ၿပီး၊ လူနဲ႔သက္ဆိုင္တဲ့အေျခအေနေတြကိုပဲ ဆက္လက္ကိုးစားေနမယ္ဆိုရင္ေတာ့ က်မ္းစာကေျပာထားတဲ့ အတိုင္း က်ိန္ျခင္းအမဂၤလာပဲခံရမွာျဖစ္ပါတယ္။ အေကာင္းဆံုးအရာကို ေရြးခ်ယ္ႏိုင္ဖို႔ ဘုရားသခင္ အေယာက္စီ တိုင္းကို စကားေျပာပါေစ။
ေလေျပ

Sunday, June 13, 2010

ဘ၀ဒႆနမ်ား

အခ်စ္နဲ႔ ပတ္သက္လာရင္

ဒီ့ထက္ပိုေကာင္းတဲ့အခ်စ္ ရွိႏိုင္ေသးတယ္လို႔ မထင္လိုက္ပါနဲ႔။ အခုလက္ရွိပိုင္ဆိုင္ထားတဲ့ အခ်စ္ကအေကာင္းဆံုးပါ။

အသက္ငယ္ေသးတယ္ ေနာက္က်မွအိမ္ေထာင္ျပဳလည္းရတယ္လို႔ မထင္လိုက္ပါနဲ႔။ အခ်စ္က အသက္အရြယ္ကို ေစာင့္လိမ့္မွာမဟုတ္ဘူး။

အကြာအေဝးေၾကာင့္ အခ်စ္ကို လက္လြတ္ဖို႔ မႀကိဳးစားပါနဲ႔။ အခ်စ္က ကိုယ္နဲ႔အတူ ရထား၊ ေလယာဥ္စီးလို႔ရပါတယ္။

ေငြေၾကးမခ်မ္းသာတဲ့ ခ်စ္သူကို မစြန္႔လြတ္လိုက္ပါနဲ႔။ အသံုးမက်တဲ့လူကလဲြလို႔ လံု႔လဝီရိယရွိသူဆိုရင္ သင့္ကိုခ်မ္းသာေအာင္ထားႏိုင္ပါတယ္။

အခ်စ္က ရိုးရွင္းေလ ေပ်ာ္ရႊင္ေလျဖစ္တယ္။ တစ္သက္မွာ တစ္ေယာက္တည္းခ်စ္တာက အေကာင္းဆံုးျဖစ္တယ္။
ခ်စ္တာမ်ားၿပီး ခံစားခ်က္ အေတြ႔အႀကံဳမ်ားရင္ ထံုက်င္သြားတတ္တယ္။ လမ္းခဲြႀကိမ္မ်ားရင္ က်င့္သားရသြားတတ္တယ္။
ခ်စ္တာမ်ားရင္ ႏႈိင္းယွဥ္မႈေတြမ်ားသြားတတ္တယ္။ ေနာက္ဆံုးမွာ အခ်စ္ကို အယံုအၾကည္မဲ့သြားတတ္တယ္။

အခ်စ္က ဝမ္းနည္းစရာေကာင္းတဲ့ ဒ႑ာရီပံုျပင္တစ္ပုဒ္ ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္မယ္။ ကိုယ့္ကိုခ်စ္တဲ့ လူတစ္ေယာက္ကို စြန္႔ရတာ သိပ္မနာက်င္ေပမယ့္ ကိုယ္ခ်စ္တဲ့လူတစ္ေယာက္ကို စြန္႔ရတာေလာက္ နာက်င္တာမရွိပါဘူး။ ကံအေၾကာင္းပါခဲ့ရင္ အခ်ိန္၊ ေနရာဆိုတာ အကြာအေဝးမဟုတ္ပါဘူး။ ကံအေၾကာင္းမပါခဲ့ရင္ အတူဆံုမိလည္း တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ မႏွစ္လိုတတ္ၾကဘူး။

အခ်စ္ကို ေက်ေက်နပ္နပ္ခံစားရင္ ထိခိုက္နာက်င္ခဲ့လည္း ေနာင္တမရတတ္ဘူး။
အခ်စ္ကို အေတြ႔အႀကံဳတစ္မ်ဳိးလို႔ မွတ္ယူခဲ့ရင္ အသဲကဲြခ်ိန္ ခ်ဳိၿမိန္တာကို ခံစားမိမယ္။
အခ်စ္ကို ျဖတ္သန္းမႈတစ္ခုလို႔ မွတ္ယူခဲ့ရင္ လဲၿပိဳခ်ိန္ လွပတယ္လို႔ ခံစားမိမယ္။
အထီးက်န္ စိတ္ေလလို႔ လူတစ္ေယာက္ကို မွားခ်စ္မိတာမ်ဳိး မျဖစ္ေစပါနဲ႔။
လူတစ္ေယာက္ကို မွားခ်စ္မိလို႔လည္း တစ္သက္လံုး အထီးမက်န္ပါေစနဲ႔။
အခ်စ္က ရိုးရွင္းေလ ေပ်ာ္ရႊင္ေလျဖစ္တယ္။

ဘဝေဖာ္ဆိုတာ

ဘဝေဖာ္ဆိုတာ ကိုယ္ကလဲြရင္ ဘယ္သူကိုမွမယူဘူးဆိုတဲ့လူ မဟုတ္ပါဘူး။
ဘဝေဖာ္ဆိုတာ ကိုယ့္အားနည္းခ်က္အားလံုးကို သိသည့္တိုင္ ကိုယ့္ကိုေရြးခ်ယ္သူျဖစ္တယ္။

ဘဝေဖာ္ဆိုတာ ကိုယ္ကိတ္မုန္႔ႀကိဳက္လို႔ သူကိတ္မုန္႔လိုက္ႀကိဳက္တဲ့လူ မဟုတ္ဘူး။
ဘဝေဖာ္ဆိုတာ ကိုယ္ၾကက္ဥအကာစားၿပီး သူၾကက္ဥအႏွစ္စားသူျဖစ္တယ္။

ဘဝေဖာ္ဆိုတာ မိုးခ်ဳပ္တာနဲ႔ ကိုယ့္လက္ကိုဆဲြၿပီး စားေသာက္ဆိုင္ထဲဝင္တဲ့လူ မဟုတ္ဘူး။
ဘဝေဖာ္ဆိုတာ ကိုယ္အျပန္ကိုေမွ်ာ္ၿပီး ထမင္းအတူစားဖို႔ ေစာင့္ေနသူျဖစ္တယ္။

ဘဝေဖာ္ဆိုတာ အခ်စ္အေၾကာင္းပဲဖဲြ႔ႏဲြ႔ၿပီး "ခ်စ္တယ္"ဆိုတဲ့စကားကို ပါးစပ္ဖ်ားကမခ်သူ မဟုတ္ဘူး။
ဘဝေဖာ္ဆိုတာ ဆန္၊ ဆီ၊ ဆား၊ အိုးခြက္ပန္းကန္အေၾကာင္း ျမည္တြန္ေတာက္တီး ေျပာတတ္တဲ့သူျဖစ္တယ္။

ေပ်ာ္ရႊင္တဲ့အိမ္ေထာင္ေရးမွာ ဘဝေဖာ္ဆိုတာ ကိုယ္အတြက္ အတိအလင္း သတ္မွတ္ထားသူျဖစ္ရံုမက ကိုယ္နဲ႔အတူ အိမ္ေထာင္သက္တမ္းတစ္ေလွ်ာက္မွာ အတိုင္အေဖာ္ညီမႈ၊ ၾကင္နာမႈ၊ သာမန္ရုိးရွင္းမႈ၊ နားလည္မႈ၊ ခြင့္လြတ္မႈေတြ
မွ်ေဝေပးသူျဖစ္တယ္။

ဂတိနဲ႔ပတ္သက္ရင္

ေ႐ွးဂရိရာဇဝင္ပံုျပင္မွာ ခ်စ္သူေတြက ကိုယ္ခ်စ္တဲ့သူရဲ႕လက္ခလယ္မွာ အခ်င္းခ်င္း
လက္စြပ္ေတြဝတ္ဆင္ေပးၾကတယ္။ အေၾကာင္းက လက္ခလယ္မွာရွိတဲ့ ေသြးေၾကာတစ္ေခ်ာင္းက ႏွလံုးနဲ႔တိုက္ရိုက္ ဆက္သြယ္ထားလို႔ျဖစ္တယ္။

ဒါေၾကာင့္ လက္စြပ္ရဲ႕အဓိပၸါယ္က
ႏွလံုးသားရဲ႕ အာမခံခ်က္ျဖစ္တယ္။ ဒါေပမယ့္ လူ႔ေလာကမွာ ဆံျဖဴသြားက်ဳိးတဲ့အခ်စ္က နည္းခဲ့ပါတယ္။ ရုိးေျမက်ဆိုတဲ့ ခ်စ္သူေတြ ႐ွားခဲ့ပါတယ္။ ကိုယ္နဲ႔တစ္သက္အတူေနဖို႔ ေရြးခဲ့သူက ကိုယ့္အခ်စ္ဆံုး ဟုတ္ခ်င္မွလည္းဟုတ္မယ္။ ကိုယ့္အခ်စ္ဆံုးက ကိုယ္နဲ႔တစ္သက္အတူ ေနရခ်င္မွလည္း ေနရမယ္။ တခ်ဳိ႕ခ်စ္သူေတြကေတာ့
ဒီတစ္သက္အတူမေနရရင္ ေနာင္ဘဝမွာေနရဖို႔ ေတာင္းဆုျပဳတတ္ၾကတယ္။

အရမ္းခ်စ္ၾကတဲ့ခ်စ္သူေတြ လက္ထပ္ျခင္းဆိုတဲ့တံခါးဝကို ျဖတ္ေက်ာ္ၿပီးေနာက္ အခ်င္းခ်င္း
တန္ဖိုးမထားၾကသူေတြလည္း ရွိၾကတယ္။

ဂတိသစၥာေတြ အႀကိမ္ႀကိမ္ေပးစရာ မလိုပါဘူး။ ခ်စ္ေနခ်ိန္ အတူေနခ်ိန္မွာ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ တန္ဖိုးထားတတ္ၾကမယ္၊ တစ္ေန႔တာကို ေနာက္ဆံုးခ်စ္ရမယ့္ရက္လို႔ သတ္မွတ္ၿပီး ခ်စ္ၾကမယ္၊ ခ်စ္သူလက္ကို
တင္းတင္းဆုပ္ထားမယ္၊ ရုပ္ရည္အိုမင္းသြားလည္း၊ ပါးေရေတြတြန္႔သြားလည္း ကိုယ့္မွတ္ဥာဏ္ထဲမွာ ခ်စ္သူကိုအလွဆံုး သိမ္းထားႏိုင္ခဲ့ရင္ ဂတိတည္ရာေရာက္ပါတယ္။

လူ႔ဘဝနဲ႔ ပတ္သက္ရင္

ဘဝဆိုတာ ျပဇာတ္တစ္ပုဒ္နဲ႔တူတယ္။ ႏွစ္လရာသီေတြက အညႇာတာကင္းမဲ့တယ္။ အတိတ္ကိုျပန္
မွန္းေမွ်ာ္ၾကည့္ေတာ့ လူေတြအသက္ရွင္တာက စိတ္ခံစားမႈတစ္မ်ဳိးလို႔ ဆိုႏိုင္တယ္။ ဆင္းရဲတာပဲျဖစ္ျဖစ္၊
ခ်မ္းသာတာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ရယူတာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ဆံုး႐ႈံးတာပဲျဖစ္ျဖစ္ အရာအားလံုးက လွ်ပ္တစ္ျပက္အတြင္းမွာျဖစ္ၿပီး လွ်ပ္တစ္ျပက္အတြင္းမွာ ေပ်ာက္သြားႏိုင္တယ္။

မေန႔က၊ ဒီေန႔၊ မနက္ျဖန္ ဘာေန႔ပဲျဖစ္ျဖစ္ စိတ္ရႊင္လန္းတဲ့ေန႔က အလွဆံုးေန႔ျဖစ္တယ္။ မိသားစုအခ်စ္၊ သူငယ္ခ်င္းအခ်စ္၊ ခ်စ္သူအခ်စ္ ဘာအခ်စ္ပဲျဖစ္ျဖစ္ တန္ဖိုးထားျမတ္ႏိုးႏိုင္ရင္ ခံစားခ်က္ေကာင္းေတြေပးတယ္။

စကားတစ္ခြန္းက ဒီလိုဆိုပါတယ္။

"ပိုင္ဆိုင္ခဲ့ဖူးတာကို မေမ့နဲ႔၊ လက္ရွိပိုင္ဆိုင္တာကို ပိုတန္ဖိုးထားပါ။ ကိုယ့္အတြက္
သတ္မွတ္ထားတဲ့အရာကို လက္မလြတ္နဲ႔၊ ဆံုး႐ႈံးခဲ့ဖူးတာကို အမွတ္တရထားပါ။ လိုခ်င္တာကို
ရေအာင္ႀကိဳးစားပါ။ ေမာပန္းလာရင္ စိတ္ကို ကမ္းကပ္ဖို႔ မေမ့ပါနဲ႔။ ေရြးခ်ယ္ၿပီးေနာက္
ေနာင္တမရနဲ႔၊ အပင္ပန္းခံမွ ျပည့္ဝတာကို နားလည္မယ္၊ အနာခံမွ ဘဝကိုနားလည္မယ္။ စိတ္ထိခိုက္အားငယ္မိမွ ႀကံ့ခိုင္တာကိုနားလည္မယ္။

ေလတိုက္တဲ့မနက္ဆိုတာသလို လွပတဲ့ညေနဆည္းဆာလည္း ရွိမယ္။ ၾကယ္ေၾကြညေတြလည္း
ရွိႏိုင္မယ္။ ဘဝဆိုတာ အျပန္မရွိတဲ့ လက္မွတ္တစ္ေစာင္နဲ႔တူတယ္။ ဘဝဆိုတာ အစမ္းေလ့က်င့္မႈေတြမရွိတဲ့
တိုက္ရိုက္သရုပ္ေဆာင္မႈေတြျဖစ္တယ္။ သရုပ္ေဆာင္မႈတိုင္းကို ပုိင္ပိုင္ႏိုင္ႏိုင္လုပ္ႏိုင္တာက လူ႔ဘဝကို အေကာင္းဆံုး
တန္ဖိုးထားနည္းပဲျဖစ္တယ္"

သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ပတ္သက္ရင္

တစ္ေန႔မွာ သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ ခ်စ္သူထိပ္တိုက္ေတြ႔ေတာ့ ခ်စ္သူကေျပာတယ္။

"ေလာကႀကီးမွာ ငါရွိေနၿပီပဲ။ မင္းရွိဖို႔ မလိုေတာ့ဘူး!"

ခ်စ္သူရဲ႕အေျပာကို သူငယ္ခ်င္းက ရယ္ၿပီးျပန္ေျဖတယ္။

"ခ်စ္သူက လူကိုမ်က္ရည္က်ေစတယ္။ သူငယ္ခ်င္းက အဲဒီက်လာတဲ့မ်က္ရည္ကို
သုတ္ေပးသူျဖစ္တယ္"

သူငယ္ခ်င္းဆိုတာ တစ္ခါတရံမွာ သင့္ကို စိုးရိမ္ပူပန္တတ္သူ၊ သင့္ကို
ဂရုစိုက္ေစာင့္ေရွာက္သူ၊ သင့္ေသာကကို မွ်သူ၊ သင့္ကို ေပ်ာ္ရႊင္ေစခ်င္သူ၊
သင့္ကိုရယ္ေအာင္ စေနာက္တတ္သူျဖစ္တယ္။

သူငယ္ခ်င္းၾကားမွာ အခ်င္းခ်င္းဂရုစိုက္မႈဆိုတာ အဖိုးတန္ရွားပါးတဲ့အရာျဖစ္တယ္။
စိတ္ထိခိုက္ခ်ိန္ ကိုယ့္ကိုရင္ဖြင့္ပါ၊ နာက်င္ဝမ္းနည္းခ်ိန္ ကိုယ့္ကို ေမ့မထားနဲ႔။

ဖ်ားနာခ်ိန္ ကိုယ့္ကိုအေၾကာင္းၾကားဖို႔ သတိရပါ။
အခက္အခဲႀကံဳခ်ိန္ ကိုယ္နဲ႔တိုင္ပင္ဖို႔ မေမ့နဲ႔။
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မဲ့ခ်ိန္ အနားမွာကိုယ္ရွိေသးတယ္ဆိုတာကို သတိရပါ။
ေပ်ာ္ရႊင္ခ်ိန္ ကိုယ့္ကိုေမ့မထားနဲ႔...
သူငယ္ခ်င္းဆိုတဲ့ အဓိပၸါယ္က "ငါတို႔ကသူငယ္ခ်င္း" ဆိုတာနဲ႔တင္ လံုေလာက္ခဲ့ပါတယ္။

ရယ္(ၿပံဳး)တာနဲ႔ပတ္သက္ရင္

နားလည္မႈလဲြတာနဲ႔ ႀကံဳတဲ့အခါ ခပ္ဟဟရယ္ႏိုင္တာက ရည္မြန္ျခင္းတစ္မ်ဳိးျဖစ္တယ္။
မွားယြင္းမႈနဲ႔ႀကံဳတဲ့အခါ ခပ္ပြင့္ပြင့္ရယ္ႏိုင္တာက သေဘာထားႀကီးျခင္းတစ္မ်ဳိးျဖစ္တယ္။
အက်ဳိးမဲ့ေစတာနဲ႔ႀကံဳတဲ့အခါ ခပ္ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရယ္ႏိုင္တာက ရက္ေရာျခင္းတစ္မ်ဳိးျဖစ္တယ္။
ေရွ႕မတိုးေနာက္မဆုတ္သာတဲ့ကိစၥနဲ႔ ႀကံဳတဲ့အခါ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ျပက္ေခ်ာ္ေခ်ာ္ရယ္ႏိုင္တာက အသိဥာဏ္တစ္မ်ဳိးျဖစ္တယ္။

အပ်က္အဆီး၊ ဒုကၡနဲ႔ႀကံဳတဲ့အခါ စိတ္အေႏွာင့္အရွက္ကင္းကင္း ရယ္ႏိုင္တာက
သေဘာထားႀကီးျခင္း တစ္မ်ဳိးျဖစ္တယ္။

မေထမဲ့ျမင္ျပဳခံရတဲ့အခါ တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္ ရယ္ႏိုင္တာက ကိုယ့္ကိုယံုၾကည္မႈတစ္မ်ဳိးျဖစ္တယ္။
အသဲကဲြတဲ့အခါ သိမ္သိမ္ေမြ႔ေမြ႔ ရယ္ႏိုင္တာက ခ်ဳပ္ခ်ယ္မႈကင္းနည္းတစ္မ်ဳိးျဖစ္တယ္။
ဘယ္လိုအေျခအေနမ်ဳိးမွာျဖစ္ျဖစ္... ဘယ္လိုအေၾကာင္းမ်ဳိးမွာျဖစ္ျဖစ္ ေန႔တိုင္းၿပံဳးရယ္ႏိုင္ဖို႔ လိုအပ္ပါတယ္။

ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းနဲ႔ ပတ္သက္ရင္

ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းဆိုတာ လွပတဲ့ဖန္ေဂၚလီနဲ႔တူတယ္။ ကမာၻ႔ေနရာအႏွံ႔မွာ ျပန္႔က်ဲေနတယ္။ အဲဒီဖန္ေဂၚလီကို
လူတခ်ဳိ႕က မ်ားမ်ားေကာက္ေတြ႔တယ္။ တခ်ဳိ႕က နည္းနည္းေကာက္ေတြ႔တယ္။ တခ်ဳိ႕ကလံုးဝေကာက္မေတြ႔ဘူး။
လက္ရွိအေျခအေနကို တန္ဖိုးထားျမတ္ႏုိးပါ။ စိတ္နဲ႔ခံစားမွ်ေဝတတ္ရင္ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းက ကိုယ္နဲ႔တစ္သက္လံုးရွိေနပါတယ္။

လူေတြက ကိုယ္ပိုင္ဆိုင္ခ်ိန္ တန္ဖိုးထားေကာင္းမွန္းမသိဘဲ ဆံုး႐ႈံးသြားမွ ႏွေျမာသတျဖစ္တတ္ၾကတယ္။ ကိုယ္ပိုင္ဆိုင္တဲ့ပစၥည္း ဆံုး႐ႈံးသြားရေတာ့မယ္လို႔ သိခ်ိန္ေရာက္မွ လက္ကမလြတ္စတမ္း ဆုပ္ကိုင္ထားခ်င္ၾကတယ္။ အဲဒီလိုပဲ ဘဝမွာ တဇြတ္ထိုးေခါင္းမာမႈတခ်ဳိ႕က ေသဆံုးခ်ိန္မွ လက္လြတ္ၾကရတယ္။


မွတ္ခ်က္။ ။ ကၽြန္ေတာ္ေရးထားျခင္းမဟုတ္ပါ။ စာသားမ်ားကို သေဘာက်၍ ကူးထားခဲ့ျခင္းျဖစ္ၿပီး၊ မူရင္းစာေရးသူကို ျပန္လည္ရွာေဖြေသာ္လည္း မေတြ႕ေသာေၾကာင့္ ခြင့္ျပဳခ်က္မေတာင္းဆိုမိသည္ကို နားလည္ေပးေစလိုပါသည္..။

ေက်းဇူးတင္စြာျဖင့္..

Friday, June 4, 2010

ခ်င္းလူမ်ဳိးမ်ားအေၾကာင္းသိေကာင္းစရာ (၄)

ခ်င္းျပည္နယ္လက္ရွိလူဦးေရ
၂၀၀၈ ခုႏွစ္၊ ျပည္ထဲေရး၀န္ႀကီးဌာန၊ ခ်င္းျပည္နယ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးႏွင့္ စီးပြားေရးလူမႈေရးဆိုင္ရာ ဦးစီးမွတ္စုအရ ခ်င္းျပည္နယ္အတြင္းမွာ ေနထိုင္သူခ်င္းလူမ်ဳိးစုစုေပါင္းဟာ ၄၅၆၄၀၂ ေယာက္ျဖစ္ပါတယ္။ လူဦးေရ ၁ သန္း မေျပာနဲ႔ထက္၀က္ေတာင္ မျပည့္ႏိုင္ေတာ့တဲ့ ခ်င္းျပည္နယ္ ရဲ့ ၂၀၀၈ လူဦးေရစာရင္းကေတာ့ ေအာက္ပါအတိုင္း ျဖစ္ပါတယ္။
၁။ တီးတိန္ၿမိဳ႕ နယ္ (၈၇၂၅၁)
၂။ တြန္းဇံၿမိဳ႕ နယ္ (၁၉၁၅၆)
၃။ က်ိခါးၿမိဳ႕ နယ္ (၁၀၃၂၀)
၄။ ဖလမ္းၿမိဳ႕ နယ္ (၄၄၃၅၁)
၅။ ရိဒ္ခြါဒါးၿမိဳ႕ နယ္ ( ၅၃၉၀)
၆။ ဟားခါးၿမိဳ႕ နယ္ (၄၈၇၃၁)
၇။ ထန္တလန္ၿမိဳ႕ နယ္ (၅၁၁၆၄)
၈။ မတူပီၿမိဳ႕ နယ္ (၃၉၅၅၆)
၉။ ရီဇြာဆပ္ၿမိဳ႕ နယ္ (၁၃၅၀၀)
၁၀။ မင္းတပ္ၿမိဳ႕ နယ္ (၃၉၈၇၁)
၁၁။ ကန္ပက္လက္ၿမိဳ႕ နယ္ (၁၉၀၄၉)
၁၂။ ပလက္၀ၿမိဳ႕ နယ္ (၈၀၀၆၃)
စုစုေပါင္း (၄၅၆၄၀၂)

ခ်င္းလူမ်ိဳးမ်ားဟာ မိမိတို႔လူမ်ဳိးကိုခ်စ္သကဲ့သို႔ မိမိတို႔ေနထိုင္ရာဇာတိေဒသကိုလည္း ခ်စ္ခင္ၾကတဲ့လူမ်ဳိးျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ လမ္းပန္းဆက္သြယ္ေရးခက္ခဲမႈ၊ စိုက္ပ်ဳိးျဖစ္ထြန္းမႈ နည္းပါးမႈ၊ စား၀တ္ေနေ ရးခက္ခဲမႈနဲ႔ စီးပြားေရးအေျခအေနအရ မိမိတို႔ျပည္နယ္ေတြကို စြန္႔လႊတ္ကာ ေရၾကည္ရာျမက္ႏုရာရွာၿပီး၊ ျပည္နယ္ရဲ့ျပင္ပကို အလွ်ိဳလွ်ိဳ ထြက္ခြာသြားၾကတာ.. တခ်ိဳ႕ဆိုရင္ ျပည္နယ္ျပင္ပ၊ ျပည္ပအထိေတာင္ ေရာက္ၿပီး၊ ရြာတည္ေနတဲ့သူေတြ ေတာင္ရွိေနၾကပါၿပီ။
ကိုယ့္ရပ္ရြာ၊ ေဒသကိုခ်စ္ပါေသာ္လည္း စား၀တ္ေနေရးအတြက္ ဘ၀ေပးအေျခအေနမတူတဲ့ အတြက္ေၾကာင့္မို႔ ကိုယ့္ေဒသကိုစြန္႔ခြာ ေနၾကသူေတြကို နားလည္ေပးေစလိုပါတယ္။ ရိုးသား တဲ့တိုင္းရင္းသားေတြျဖစ္ေပမယ့္၊ မုသာမပါလကၤာမေခ်ာတဲ့ႏိုင္ငံမွာေနရတဲ့အတြက္ သူတို႔ အတြက္ အသက္ဆက္ေရးခက္ခဲၾကပါတယ္.။ စာရႈသူတို႔ အေနနဲ႔ အျပစ္တင္ေ၀ဖန္ေနမယ့္ အစား နားလည္ေပးလိုက္ဖို႔အတြက္ ရည္ညႊန္းေရးသား လိုက္ရပါတယ္..။
ေက်းဇူးတင္ပါတယ္..။
ကိုးကား။ ။ ခ်င္းမဂၢဇင္း ၂၀၀၈

Monday, April 26, 2010

Wednesday, April 14, 2010

ခ်င္းလူမ်ဳိးမ်ားအေၾကာင္းသိေကာင္းစရာ (၃)

ဒုကၡသည္မ်ား
ခ်င္းေတြဘာလို႔ ဒုကၡသည္ေလွ်ာက္ၾကတာလဲလို႔ လူတခ်ဳိ႕ကေျပာၾကပါတယ္။ သိသေလာက္ေတာ့ ေ၀ဖန္ၾက တယ္။ ဒါေပမယ့္ သူတို႔သိသေလာက္နဲ႔သာဆို ခ်င္းလူမ်ဳိးေတြ ဒုကၡသည္ေလွ်ာက္စရာအေၾကာင္းမရွိပါဘူး။ သူတို႔ ေျပာတာေတြထဲက မွန္တဲ့အပိုင္းေတြရွိသလို၊ သိထားတာထက္ပိုၿပီး ျပင္းထန္တဲ့အပိုင္းေတြလည္း ရွိပါတယ္။ ဒီ အေၾကာင္းကို ေျပာရရင္ နည္းနည္းေလး ရွည္သြားမွာဆိုေတာ့ သိသင့္တဲ့အခ်က္ေလာက္ကိုပဲ ေထာက္ျပခ်င္ ပါတယ္။
ခ်င္းလူမ်ဳိး
လူမ်ဳိးတစ္မ်ဳိးရယ္လို႔ျဖစ္လာရင္ ကိုယ္ပိုင္ဘာသာစကား၊ စာေပနဲ႔ ယဥ္ေက်းမႈရွိမွ လူမ်ဳိးရယ္လို႔ သတ္မွတ္ ပါတယ္။ ခ်င္းလူမ်ဳိးမ်ားမွာ ကိုယ္ပိုင္ဘာသာစကားရွိပါတယ္။ ရွိလြန္းလို႔နည္းနည္းေတာင္ မ်ားသြား တယ္လို႔ဆိုရေလာက္ေအာင္ ကြဲျပားမႈလည္းရွိပါတယ္။ စာေပအေနနဲ႔လည္း ကိုယ္ပိုင္စာေပရွိပါတယ္။ ယဥ္ေက်းမႈအားျဖင့္လည္း အျခားလူမ်ဳိးမ်ားနဲ႔ လံုး၀ကြဲျပားတဲ့ ယဥ္ေက်းမႈကို ပိုင္ဆိုင္ထားၾကပါတယ္။ ဒီလို ဘာသာစကား၊ စာေပနဲ႔ယဥ္ေက်းမႈရွိတဲ့လူမ်ဳိးတိုင္းဟာ ကိုယ္ပိုင္တိုင္းႏိုင္ငံအျဖစ္သီးျခားရပ္တည္ႏိုင္တဲ့ အေနအထားရွိေၾကာင္းေတြ႔ရပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ ခ်င္းလူမ်ိဳးမ်ားဟာ ေရွးအစဥ္အဆက္ေအးခ်မ္းစြာေနလိုတဲ့လူမ်ဳိးမ်ားျဖစ္ၿပီး သစၥာရွိတဲ့လူမ်ဳိး အျဖစ္ႏိုင္ငံတကာက အသိအမွတ္ျပဳျခင္းခံခဲ့ရတဲ့လူမ်ားျဖစ္ပါတယ္။ ဘိုးစဥ္ေဘာင္ဆက္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို လိုလားၿပီး ပတ္၀န္းက်င္နဲ႔လည္း သဟဇာတျဖစ္ေအာင္ ေနခဲ့ၾကတဲ့လူမ်ဳိးျဖစ္ပါတယ္။ (ခ်င္းလူမ်ိဳးမ်ား အေၾကာင္းသိေကာင္းစရာ ၂ ၌ေဖာ္ျပၿပီး) အေျခအေနအရ ျမန္မာႏိုင္ငံကို အဂၤလိပ္ေတြ သိမ္းပိုက္ၿပီးေနာက္ပိုင္း ခ်င္းလူမ်ဳိးမ်ားေနထိုင္ရာေဒသေတြလည္း အဂၤလိပ္လက္ေအာက္ကို အလုိလိုက်ေရာက္သြားခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီတုန္း က အဂၤလိပ္ကို စတင္ေတာ္လွန္ခဲ့တဲ့ပုဂၢိဳလ္ေတြအေၾကာင္းကို ျပန္လွန္ေလ့လာၾကည့္မယ္ဆိုရင္ ဗိုလ္မင္းေရာင္၊ ၾကြမ္ဘိခ္စသျဖင့္ တိုင္းသိျပည္သိပုဂၢိဳလ္ေတြရွိၾကသလို ဘယ္သူမွမသိဘဲ အသက္ေပးခဲ့ၾကတဲ့ ခ်င္းေတာ္လွန္ ေရးေခါင္းေဆာင္ေတြလည္း အမ်ားႀကီးရွိပါေသးတယ္။ ဒီေနရာမွာ ဗိုလ္မင္းေရာင္(ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းရဲ့အဖိုး) ဟာ ေျမျပန္႔ခ်င္းျဖစ္ပါတယ္။ ေတာင္တန္းေဒသကို ေရႊ႕ေျပာင္းသြားၾကတဲ့ခ်င္းလူမ်ဳိးေတြထဲမွာ မပါဘဲက်န္ခဲ့တဲ့ ေျမျပန္႔ခ်င္းမ်ားျဖစ္ပါတယ္။
လြတ္လပ္ေရးတိုက္ပြဲ
ျမန္မာျပည္လြတ္လပ္ေရးအတြက္ တိုက္ပြဲ၀င္တဲ့ေနရာမွာ အဂၤလိပ္နဲ႔ဖက္ဆစ္ဂ်ပန္ကို ေတာ္လွန္ခဲ့တဲ့ အခ်ိန္ေတြမွာ ခ်င္းလူမ်ဳိးမ်ားဟာ ရြပ္ရြပ္ခၽြံခၽြံတိုက္ပြဲ၀င္ခဲ့ၾကတဲ့သူေတြျဖစ္ပါတယ္။
ျမန္မာႏိုင္ငံလြတ္လပ္ေရးရၿပီးေနာက္ပိုင္းမွာ ျပည္တြင္းဆူပူေသာင္းက်န္းမႈေတြကို ႏွိမ္နင္းဖို႔အတြက္ တပ္မေတာ္ဟာ စစ္သည္အင္အားစုေဆာင္းၿပီး တိုက္ပြဲ၀င္ခဲ့ၾကတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းကလည္း ခ်င္းေသနတ္ ကိုင္တပ္ဆိုၿပီး ရွိခဲ့ပါတယ္။ တိုင္းရင္းသားလူမ်ဳိးေတြထဲက သီးသန္႔လူမ်ဳိးနဲ႔တိုက္ပြဲ၀င္တဲ့စစ္တပ္ဆိုလို႔ ခ်င္းနဲ႔ ကခ်င္ပဲရွိပါတယ္။ ဒီလိုတိုင္းျပည္အေပၚသစၥာရွိရွိ ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ခဲ့တဲ့လူမ်ိဳးျဖစ္ပါတယ္။ ျမန္မာျပည္ အခ်ဳိ႕ေဒသေတြမွာေတာင္ အဲဒီအေခၚအေ၀ၚကို မေျပာင္းလဲႏိုင္ေသးဘဲ အရင္တုန္းကလို ခ်င္း(၁၊ ၂၊ ၃) စသျဖင့္ အာရိုးစြဲေခၚေနၾကပါေသးတယ္။ ဥပမာ။ က်ဳိင္းတံုၿမိဳ႕က (၃၁၄) ေျချမန္တပ္ဆိုရင္ အရင္က ခ်င္းေသနတ္ကိုင္ တပ္ရင္း (၄) ျဖစ္တယ္။ ခ်င္းေတြဟာ ခ်င္းေတာင္ေဒသကေန ဗကပ (ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ) ကိုတိုက္ဖို႔ အတြက္ ခ်င္းတပ္ေတြကို ရွမ္းျပည္နယ္ေနရာအေတာ္မ်ားမ်ားမွာ တပ္ျဖန္႔ခဲ့ၾကတယ္။ အဲဒီတုန္းကတည္းက တိုက္ပြဲ၀င္ခဲ့တဲ့ စစ္မႈထမ္းေဟာင္းေတြကို ယခုအခ်ိန္ထိ အဲဒီေဒသေတြမွာ ဆင္းရဲခ်ဳိ႕တဲ့စြာေတြ႔ႏိုင္ပါေသးတယ္။
အရင္ကဇာတ္လမ္းေလး
ျမန္မာျပည္လြတ္လပ္ေရးအတြက္ တိုက္ပြဲ၀င္ခဲ့ၾကတာ လူမ်ဳိးတိုင္းပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ သစၥာရွိရွိတိုက္ပြဲ၀င္ ၾကသူေတြထဲမွာေတာ့ ခ်င္းလူမ်ဳိးမ်ားကို ပစ္ပယ္ထားလို႔မရပါဘူး။ ၁၉၈၀ ေက်ာ္၀န္းက်င္က အျဖစ္အပ်က္ေလး တစ္ခုကို သတိရမိတယ္။ အိႏၵိယဖက္က သူပုန္ေတြခ်င္းျပည္ထဲကို က်ဴးေက်ာ္လို႔ဆိုၿပီး ျမန္မာ့တပ္မေတာ္က စစ္တပ္ေတြကို ခ်င္းျပည္ကိုပုိ႔ခဲ့ပါေသးတယ္။ ဒါနဲ႔ စစ္သားေတြဟာ ခ်င္းေတာင္ေပၚကရြာေတြ (ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေဒသကရြာ)ထဲမွာ စခန္းခ်ၾကတယ္။ သူတို႔ကိုယ္ သူတို႔ ကယ္တင္ရွင္လိုလိုဘာလိုလိုနဲ႔ေပါ့။ သူတို႔တည္းတဲ့အိမ္ ရွင္ေတြကို မေခ်မငံဆက္ဆံၾကတယ္တဲ့။ ဒါေပမယ့္ အိမ္ရွင္ေတြကေတာ့ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ပဲျပဳစုၾကပါ တယ္။ ဒီလိုနဲ႔ သူတို႔ အိမ္ေပၚကိုတက္ၿပီးၾကည့္ေတာ့ အိမ္ရဲ့ဧည့္ခန္းထဲမွာ စစ္ဗိုလ္ေတြရဲ့ဓာတ္ပံုခ်ိတ္ထားတာ ေတြ႔တယ္။ ဒါနဲ႔အဲဒါဘယ္သူလဲဆိုၿပီး ေမးၾကည့္ေတာ့ အိမ္ရွင္တဲ့..။ အဲလိုအျဖစ္အပ်က္ေလးႀကံဳေတာ့မွ စစ္သား ေတြလည္း ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ေလးေလးစားစား ျပန္လည္ဆက္ဆံၾကေတာ့တယ္။ (ဆိုလိုတာက ခ်င္းေတာင္ မွာ စစ္မႈမထမ္းဖူးတဲ့အိမ္ဆိုတာ မရွိသေလာက္ကို ရွားပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေဒသမွာဆိုရင္ အထူးသျဖင့္ ရာထူးႀကီးတဲ့ စစ္မႈထမ္းေတြပိုမ်ားခဲ့တယ္။)
၁၉၈၈ ေနာက္ပိုင္း
လြတ္လပ္ေရးရၿပီးေနာက္ပိုင္း ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ့စစ္မႈထမ္းေတြၾကားထဲမွာ ခ်င္းအရာရွိေတြေတာ္ေတာ္မ်ား မ်ား ရွိခဲ့ၾကပါတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္အဆင့္ထိေရာက္တဲ့သူေတြ၊ ႏိုင္ငံ့ဂုဏ္ရည္ပထမအဆင့္၀င္တဲ့သူေတြကအစ အမ်ား ႀကီးရွိခဲ့ပါတယ္။
၁၉၈၈ အေရးအခင္းၿပီးေနာက္ပိုင္းေလာက္ကစၿပီး သိသာတဲ့ခြဲျခားမႈကို ခ်င္းလူမ်ဳိးမ်ားခံစားခဲ့ရတယ္။ အရည္အခ်င္းရွိတဲ့သူေတြကို ရာထူးေပးဖို႔ခက္ေနတာေတြ၊ မလွိမ့္တစ္ပတ္နည္းနဲ႔ ရာထူးျဖဳတ္ခ်တာေတြနဲ႔ အျခားမသမာမႈေတြအမ်ားႀကီးနဲ႔ ခ်င္းလူမ်ဳိးေတြကို ႏွိမ္တာေတြအမ်ားႀကီးပါ။
(C) သံုးလံုး
အခုေနာက္ပိုင္း စစ္တပ္ထဲမွာ ခ်င္းလူမ်ဳိးဆိုလို႔ အရင္ကစစ္မႈထမ္းခဲ့တဲ့လူႀကီးေတြရဲ့ လက္က်န္ေလာက္သာ ရွိပါေတာ့တယ္။ အျဖစ္က ဒီလိုဗ်..
စစ္တပ္ထဲကို အရင္ကလို မ်ဳိးခ်စ္စိတ္တစ္ခုတည္းနဲ႔၀င္ခြင့္မျပဳေတာ့ဘူး။ စစ္တပ္လို႔ေျပာတဲ့အခါမွာ ဗိုလ္သင္တန္းေတြလည္း ပါပါတယ္။ (C)သံုးလံုးနဲ႔ ၿငိလို႔မရပါဘူး။ အဲဒီ (C) သံုးလံုးထဲက တစ္ခ်က္ခ်က္နဲ႔ညိရင္ အရည္အခ်င္းမမီသူအျဖစ္သတ္မွတ္ၿပီး စစ္တပ္ထဲကို၀င္ခြင့္မျပဳေတာ့ပါဘူး။ အဲဒီ (C) ေတြကေတာ့
(၁) Christian (ခရစ္ယာန္ဘာသာကို ယံုၾကည္သက္၀င္သူ)
(၂) Chin (ခ်င္းလူမ်ဳိးျဖစ္သူ)
(၃) C ပိုး (အသည္းေရာင္အသား၀ါစီပိုးရွိသူ) ေတြျဖစ္ပါတယ္။
ခ်င္းလူမ်ဳိးေတြထဲမွာ စီပိုး (အသည္းေရာင္) မရွိရင္ေတာင္ ခ်င္းလူမ်ဳိးျဖစ္ေနတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ အလိုလို အပယ္ခံျဖစ္ၿပီးသားျဖစ္ပါတယ္။
အတိတ္ကာလကို လ်စ္လ်ဴရႈၿပီး၊ လုပ္ခ်င္တိုင္းလုပ္ခံေနရတဲ့ ရိုးသားၿပီး သစၥာရွိခဲ့တဲ့ခ်င္းလူမ်ဳိးေတြအတြက္ ဘာအခြင့္အေရးမွမရွိေတာ့ပါဘူး။ လူမ်ဳိးတစ္မ်ဳိးအျဖစ္ရွိေနေပမယ့္ ဒုတိယတန္းစားလူမ်ဳိးေလာက္သာသာ သူတို႔ ေတြထားၾကပါတယ္။ တိုင္းျပည္အတြက္ ေသေသေၾကေၾကတိုက္ပြဲ၀င္ဖို႔ရွိတုန္းကေတာ့ ခ်င္းေတြကိုအားကို ခဲ့ၾကၿပီး၊ အခြင့္အေရးေပးစရာရွိလာေတာ့ မ်က္ကြယ္ျပဳထားျခင္းကို ခံေနရၾကပါတယ္။ ေနာက္တစ္ခ်က္
စာေပ
အရင္တုန္းကဆိုရင္ ခ်င္းစာေပတိမ္ျမဳပ္ေပ်ာက္ကြယ္သြားမွာစိုးရိမ္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္ ခ်င္းစာေပ သင္ၾကားျခင္းကို မူလတန္းအဆင့္မွာ မသင္မေနရအျဖစ္ျပဌာန္းခဲ့ပါတယ္ (ခ်င္းျပည္နယ္တြင္သာ)။ ဒါေပမယ့္ အခုအခ်ိန္မွာ ခ်င္းစာေပးသင္ၾကားဖို႔အတြက္ တားျမစ္ခံရတဲ့အျပင္ ေက်ာင္းမွာမဟုတ္ဘဲ ရြာထဲမွာေတာင္ ခ်င္းစာေပသင္ၾကားခြင့္ကို ပိတ္ပင္လာၾကပါတယ္။ ဒါဟာ လူမ်ဳိးတစ္မ်ဳိးေပ်ာက္ကြယ္သြားဖို႔ မတရားတားျမစ္ ခ်က္ျဖစ္ပါတယ္။ ခ်င္းစာေပသင္ၾကားဖို႔အတြက္ စည္းရံုးတဲ့သူေတြကိုလည္း တားျမစ္ပိတ္ပင္ပါတယ္။
ယဥ္ေက်းမႈ
ခ်င္းတို႔ရဲ့ရိုးရာပြဲေတြ၊ ခ်င္းအမ်ဳိးသားေန႔ေတြကအစ အရင္ကလို လြတ္လပ္စြာက်င္းပခြင့္ကို ပိတ္ပင္ထား ၾကပါတယ္။ က်င္းပခြင့္ေပးတဲ့အခါမွာလည္း မတရားပိတ္ပင္တားျမစ္ခ်က္မ်ားစြာနဲ႔ စိတ္က်ဥ္းၾကပ္စြာ ျပဳလုပ္ခြင့္ ေပးတယ္။ ဒီလုပ္ရပ္ေတြဟာ ခ်င္းလူမ်ဳိးမ်ားကို ဒုတိယတန္းစားလူမ်ဳိးျဖစ္ေစၿပီး၊ သိသိသာသာခ်ဳိးႏွိမ္ျခင္းျဖစ္ ပါတယ္။
ျမန္မာႏိုင္ငံမွာေနၿပီး ျမန္မာႏိုင္ငံသားတစ္ေယာက္ရဲ့ရပိုင္ခြင့္၊ လုပ္ပိုင္ခြင့္၊ ေျပာဆိုပိုင္ခြင့္ တန္းတူမရတဲ့ အခ်က္ေၾကာင့္သာ ခ်င္းလူမ်ဳိးမ်ားျပည္ပထြက္ဒုကၡသည္အျဖစ္ေလွ်ာက္ထားေနၾကျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ မည္သည့္ ႏိုင္ငံေရးခံယူခ်က္၊ ဘာသာေရးခံယူခ်က္မ်ားေၾကာင့္မဟုတ္ဘဲ ျမန္မာႏိုင္ငံသားတစ္ေယာက္ရဲ့ရပိုင္ခြင့္မရွိတဲ့ ခ်င္းလူမ်ဳိးမ်ားျဖစ္ေသာေၾကာင့္သာ မိမိကို လူ႔အခြင့္အေရးအျပည့္အ၀ေပးမည့္ႏိုင္ငံသစ္မ်ားကို ရွာေဖြထြက္ခြာ ေနၾကတာျဖစ္ပါတယ္။
လူတစ္ခ်ိဳ႕ ရဲ့ထင္ျမင္စြတ္စြဲသလိုမ်ဳိး ခ်င္းျပည္မွာ အဓမၼခိုင္းေစမႈမရွိဘူး၊ စစ္တပ္လည္းမရွိဘူးဆိုတာ မဟုတ္ပါဘူး။ အဓမၼခုိင္းေစတဲ့ေနရာေတြလည္းရွိပါတယ္။ စစ္တပ္လည္ ရွိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီအခ်က္ေတြဟာ ဒုကၡသည္တစ္ေယာက္အျဖစ္ အသိအမွတ္ျပဳေပးႏိုင္တဲ့တရား၀င္အခ်က္အလက္ေတြျဖစ္လို႔ အဲဒီကိစၥေတြကို ယူသံုးေနၾကတာပါ။ အဓိကကေတာ့ အထက္က ကၽြန္ေတာ္ေျပာခဲ့တဲ့အတိုင္း ...
ျမန္မာျပည္အတြက္ ဘိုးစဥ္ေဘာင္ဆက္ အသက္၊ ေသြး၊ ေခၽြးရင္းခဲ့တဲ့ သစၥာရွိတဲ့လူမ်ဳိးကို တန္းတူအခြင့္ အေရးမေပးဘဲ ဒုတိယတန္းစားလူမ်ဳိးအျဖစ္ ခြဲျခားဆက္ဆံမႈဟာ ခ်င္းလူမ်ဳိးမ်ားကို သူတို႔ခ်စ္တဲ့ေမြးဖြားရာအမိ ေျမကိုစြန္႔ခြာၿပီး၊ ေကာင္းစားတဲ့ႏိုင္ငံသစ္မွာ အေျခခ်ေနထိုင္ဖို႔ တြန္းအားေပးတဲ့အခ်က္ျဖစ္တယ္ဆိုတာကို နားလည္ေစခ်င္ပါတယ္။
ခ်င္းလူမ်ဳိးမ်ားဟာ .. ဒုတိယတန္းစား လူမ်ဳိးမဟုတ္ပါဘူး။
ခ်င္းလူမ်ဳိးမ်ားဟာ.. သစၥာရွိတဲ့လူမ်ဳိးျဖစ္ပါတယ္။ (ယခင္က.. အခုေတာ့အေျခအေနအရတစ္ခ်ိဳ႕သစၥမရွိ)
ခ်င္းလူမ်ဳိးမ်ားဟာ.. ေအးခ်မ္းမႈကို လိုလားတဲ့လူမ်ဳိးျဖစ္ပါတယ္။
ခ်င္းလူမ်ဳိးမ်ားဟာ.. ေက်နပ္ေရာင့္ရဲမႈရွိတဲ့လူမ်ဳးိျဖစ္ပါတယ္။ (ယခင္က.. ယခုေတာ့မဆိုလို..)
ခ်င္းလူမ်ဳိးမ်ားဘာ့ေၾကာင့္ ဒုကၡသည္ေလွ်ာက္ထားၾကတယ္ဆိုတာကို ဒီေလာက္ရွင္းျပရင္ လံုေလာက္မယ္ ထင္ပါတယ္။ ဒီထက္ ပိုၿပီးရွင္းျပရင္.. လူမ်ဳိးေရးထိခိုက္စရာေတြ၊ ျပႆနာေတြပိုမ်ားလာႏိုင္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္ ဤမွ်ေလာက္သာ တင္ျပပါရေစ...
ေက်းဇူးတင္စြာျဖင့္....

Sunday, April 4, 2010

သိအပ္စရာခ်င္းလူမ်ဳိးမ်ားအေၾကာင္း (၂)

ခ်င္းလူမ်ဳိးမ်ား၏ရာဇဝင္ကိုေလ့လာၾကည့္ေသာ္

တရုတ္ဧကရာဇ္မင္း ဇား၊ ရွန္၊ ေခ်ာင္မင္းဆက္မ်ားလက္ထက္က စတင္မွတ္သားၾကသည္။ ေခ်ာင္ ဆိုသည့္ စကားလံုးမွာ ေနာက္ပိုင္း ေဇာင္၊ ဇို (ခ်င္း)၊ ရို စသျဖင့္ အမ်ဳိးမ်ဳိးေျပာင္းလဲမွတ္သားလာၾကရာ၊ အမည္တစ္မ်ဳိး၊ ဘုရင္တစ္ပါး၏အမည္၊ လူမ်ဳိးတစ္မ်ဳိးအျဖစ္ မွတ္သားခဲ့ၾကသည္။ ေခ်ာင္(ဇို)ဧကရာဇ္သည္ BC1122 မွ BC256 ကာလအတြင္း အုပ္စိုးခဲ့သည္ဟု မွတ္သားခဲ့ၾကသည္။ BC 11 ေရာက္ေသာအခါ ခ်င္းမင္းဆက္နန္းတက္ခဲ့ၿပီး တိုင္းျပည္ကို ၁၄ႏွစ္အုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့သည္။ BC 207-220 အတြင္း ဟန္မင္းဆက္နန္းတက္ကာ အျခားလူမ်ဳိးစုမ်ားကို ညွဥ္းပန္းႏွိပ္စက္ေသာေၾကာင့္ ခ်င္းလူမ်ဳိးမ်ားျမန္မာျပည္ထဲသို႔ထြက္ေျပးလာၾကသည္ဟုလည္း အခ်ဳိ႕ကမွတ္တမ္းတင္ထားသည္။ တရုတ္ႏိုင္ငံရွိလိုဏ္ဂူတစ္ခု၏အမည္ကိုလည္း Chou-Kou-Tien ျမန္မာဂူ (ဝါ)တဲ ဆိုသည့္အဓိပၸါယ္ႏွင့္လည္းရွိေသးသည္။

Rev.Dr. JH. Cope ႏွင့္ဇနီးသည္တို႔ ၂၁၊၁၂၊၁၉၀၃ တြင္ Rev.AE.Carson ႏွင့္ေနရာေျပာင္းရန္ ေရာက္လာေသာအခါ ၁၉၊၄၊၁၉၁၀ တြင္ ဟားခါးမွတီးတိန္သို႔ေျပာင္းေရႊ႕ၿပီး ႏွစ္ေပါင္း (၃၀)ၾကာေနထိုင္ခဲ့သည္။ Rev.Cope ခ်င္းလူမ်ဳိးမ်ားသည္ တိဗက္ျပည္ရွိမြန္ဂိုလူမ်ဳိးမ်ားႏွင့္ ဆံပင္ပံုစံ၊ ဆံပင္ေကာက္ပံု၊ လူေနမႈပံုစံမွစ၍ သြားလာျပဳမူပံုတူညီၾကသည္ဟု ဆိုခဲ့ဖူးသည္။

ျမန္မာျပည္အဝင္

ခ်င္းလူမ်ဳိးမ်ားမရွိမီ ျမန္မာျပည္ထဲတြင္ () Nigrito () မြန္ခမာ () ရွမ္း-ကရင္ () တိဗက္-ဗမာ လူမ်ဳိးမ်ား ဦးစြာအေျခခ်ေနထိုင္ခဲ့ၾကသည္။ သမိုင္းပညာရွင္ဦးဘရွင္၊ ဗိုလ္မွဴးဗရွင္၊ ေဒၚသိန္း၊ Mr.Hervey ႏွင့္ေဒါက္တာ တင္ေအာင္တို႔က တိဗက္-ဗမာလူမ်ဳိးမ်ားကို ေအာက္ပါအတိုင္းခြဲျခားသတ္မွတ္ခဲ့ၾကသည္။

() စုလူမ်ဳိး

ဤလူမ်ဳိးမ်ားသည္ ယူနန္ျပည္နယ္မွဆင္းသက္လာေသာ ျဖဴလူမ်ဳိးမ်ားျဖစ္ၿပီး၊ ျမန္မာျပည္တြင္ ဗိႆႏိုးႏွင့္ သေရေခတ္တရာၿမိဳ႕မ်ားကို တည္ေထာင္ခဲ့ၾကသူမ်ားျဖစ္ၾကသည္။

() ကံရံ (ကရန)

ဤလူမ်ဳိးမ်ားသည္ ေဝသာလီႏွင့္ေျမာက္ဦးၿမိဳ႕မ်ားကိုတည္ေထာင္ခဲ့ၾကၿပီး၊ ရခိန-ရခိုင္လူမ်ဳိးမ်ားအျဖစ္မွတ္တမ္း တင္ထားသည္။

() သက္ (စက္)

ဤလူမ်ဳိးမ်ားသည္ AD1 ရာစုခန္႔က Prome မွ Pasan ေဒသသို႔ဆင္းလာေသာလူမ်ဳိးမ်ားအျဖစ္မွတ္တမ္းတင္ ထားသည္။ သမိုင္းႏွင့္လူမ်ဳိးစုမ်ားအေၾကာင္းေလ့လာသူမ်ားက ခ်င္း၊ ကခ်င္၊ ကဒူး၊ ကနန္း၊ တန္ေကာ့၊ နာဂ စသည့္လူမ်ဳိးမ်ားကို သက္ လူမ်ဳိးစုမွ ဆင္းသက္လာၾကသည္ဟု မွတ္သားၾကသည္။

BC 600

တိဗက္ေဒသ ဟိုဟစ္ျမစ္ (Hohit) အတိုင္းဆင္းလာကာ ဟူးေကာင္းခ်ဳိင့္ဝွမ္းမွတစ္ဆင့္ ခ်င္းတြင္းျမစ္ဝွမ္းေဒသ တြင္အေျခခ်ေနထိုင္ၾကသည္။ အခ်ဳိ႕မွာ ဧရာဝတီျမစ္ႏွင့္ခ်င္းတြင္းျမစ္ဆံုရာေနရာတြင္ေနထိုင္ၾကကာ ယခင္က သီလဝါဒီျမစ္ဟုေခၚေသာ ျမစ္ကို ခ်င္းလူမ်ဳိးမ်ားေနထိုင္ရာျမစ္အျဖစ္ ခ်င္းတြင္းျမစ္ (The Home of Chin)ဟု သမုတ္ေျပာင္းလဲေခၚေဝၚခဲ့ၾကသည္။

AD 100

ခ်င္းလူမ်ဳိးမ်ားသည္ ပုဂံေဒသရွိ ဘုရားႀကီးဟုေခၚေသာေဒသတြင္ ေနထိုင္ခဲ့ၾကသည္။

AD 600

စစ္ကိုင္း၊ ျမင္တိုင္းပင္၊ မံုရြာ၊ ဒီပဲယင္း၊ ပလိပ္စေသာေဒသမ်ားတြင္ ေနထိုင္ခဲ့ၾကသည္။

AD 835

ခ်င္းတြင္းျမစ္ဝွမ္းေဒသရွိ သွ်ိဳၿမိဳ႕ေတာ္ (Shou) တြင္ခ်င္းလူမ်ဳိးမ်ားေနထုိင္ကာ နန္ခ်ဳိဟု တရုတ္ဘာသာျဖင့္ ေခၚၾကသည္။

AD 842

သရက္၊ ေအာင္လံ၊ မင္းဘူး၊ မင္းတုန္း၊ ေတာင္တြင္းႀကီး၊ သံတြဲ၊ ပုပၸားေတာင္ေဒသမ်ားတြင္ ေနထိုင္ၾကသည္။

AD 849

ပုဂံ (ျဖဴဂံ) (Pu Gam) ေဒသတြင္ ေျပာင္းေရႊ႕အေျခခ်ေနထိုင္ၾကသည္။

AD 1300

ျမန္မာလူမ်ဳိးမ်ားႏိုင္ငံမစတင္မီ ပတ္ဝန္းက်င္ရွိအျခားလူမ်ဳိးစုမ်ားကို စစ္ရႈံးေသာေၾကာင့္ ခ်င္းလူမ်ဳိးမ်ားသည္ ရွမ္းလူမ်ဳိးမ်ားႏွင့္အတူ ပင္းယ၊ အင္းဝ၊ စစ္ကိုင္းစေသာၿမိဳ႕မ်ားတြင္ ေနထိုင္ၾကသည္။

AD 1300

ေရစႀကိဳ၊ ေကာလင္းႏွင့္ကေလးၿမိဳ႕မ်ားတြင္ စတင္အေျခခ်ေနထိုင္ကာ ၁၄၀၂-၁၄၂၃ ကာလအတြင္း ရွမ္းေစာ္ဘြားမ်ား အုပ္ခ်ဳပ္သည့္အခ်ိန္ထိ ေနထိုင္ခဲ့ၾကသည္။

ခ်င္းေတာင္ေဒသသို႔ေျပာင္းေရႊ႕ျခင္း

AD1420 ခုႏွစ္မွစတင္ကာ ရွမ္းလူမ်ဳိးမ်ားအုပ္ခ်ဳပ္မႈေအာက္တြင္ မေနလိုသူမ်ားက ကေလးၿမိဳ႕မွတစ္ဆင့္ ေတာင္ေပၚေဒသကို ေျပာင္းေရႊ႕ေနထိုင္လာၾကသည္။ AD 1650 မွ ႏွစ္ေပါင္း ၂၀၀-၂၅၀ ကာလအတြင္း မ်ဳိးဆက္ ()ဆက္ခန္႔ ခ်င္းေတာင္ေဒသ Kawlmun Ciimnuai တြင္အေျခခ်ခဲ့ၾကသည္။ သားေယာက်ာၤး တစ္ေယာက္ေမြးဖြားတိုင္း မ်ဳိးရိုးတစ္ခုအျဖစ္မွတ္သားခဲ့ၾကရာ ခ်င္း(တီးတိန္၊ တြန္းဇံ) လူမ်ဳိးမ်ားတြင္ မ်ဳိးရိုးေပါင္း (၂၃၇)မ်ဳိးရွိသည္။

AD 1550

Guite မ်ဳိးရိုးမွ Pu Guimang က တီးတိန္ၿမိဳ႕ကို စတင္တည္ခဲ့သည္။

AD 1870

တြန္းဇံၿမိဳ႕ကို တည္ခဲ့သည္။

AD 1877-78

Guite လူမ်ိဳးစုမ်ား ေျမာက္ပိုင္းေဒသသို႔ ေျပာင္းေရႊ႕ခဲ့ၾကသည္။

AD 1895

စက္တင္ဘာလတြင္ ခ်င္းေတာင္ေဒသတစ္ခုလံုး ျမန္မာႏိုင္ငံလက္ေအာက္သို႔က်ေရာက္ခဲ့သည္။

AD 1948

ျမန္မာႏိုင္ငံလြတ္လပ္ေရးရၿပီး ခ်င္းဝိေသသတိုင္းအျဖစ္ သတ္မွတ္ခဲ့သည္။

AD 1974

ခ်င္းလူမ်ဳိးမ်ားေနထိုင္ရာေဒသကို ခ်င္းဝိေသသတိုင္းမွ ခ်င္းျပည္နယ္ဟုေျပာင္းလဲေခၚေဝၚခဲ့ၾကသည္။

ကိုးကား- SB. Langhno (ZAM Magazine 2009)


Saturday, April 3, 2010

သိအပ္စရာခ်င္းလူမ်ဳိးအေၾကာင္း (၁)

ဘယ္ကစ
တကယ္ေတာ့ လူေပါင္း တစ္သန္းေတာင္မျပည့္တဲ့ ခ်င္းလူမ်ဳိးေတြကိုဘုရားသခင္ကပဲေကာင္းခ်ီးေပးတယ္ပဲေျပာေျပာ၊ အျခားလူမ်ဳိးေတြထက္ေတာ့ သာတဲ့ေနရာေတြမွာ ေတြ႔ရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီေန႔ထိ လူမ်ဳိးႀကီး ျဖစ္မ လာတာေတာ့ အံ့ၾသစရာပါ။ ခ်င္းလူမ်ဳိးေတြရဲ့ရာဇ၀င္ကိုျပန္ၾကည့္တဲ့အခါမွာ ေရွးတရုတ္ျပည္ဖက္ကေန ဆင္းသက္လာၾကတယ္လို႔ဆိုပါတယ္။ အတိအက်ေတာ့ ဘယ္သူမွမခန္႔မွန္းႏိုင္ၾကေသးပါဘူး။
ေရွးလူႀကီးေတြရဲ့အဆိုအရေတာ့ ကခ်င္လူမ်ဳိးနဲ႔ခ်င္းလူမ်ဳိးေတြဟာ.. ညီအစ္ကိုေတြလို႔ဆိုပါတယ္။ အဲဒီညီအစ္ကို ႏွစ္ေယာက္ဟာ ျမန္မာျပည္ထဲကို၀င္လာရင္း၊ လမ္းမွာ အႀကီးျဖစ္တဲ့ကခ်င္ကလမ္းမွာက်န္ခဲ့ၿပီး၊ ညီျဖစ္တဲ့ခ်င္းကေတာ့ လမ္းေဖာက္လို႔ဆက္ဆင္းလာလိုက္တာ.. ဘာသယံဇာတမွမရွိတဲ့ ခ်င္းေတာင္ဘက္ကိုေရာက္လာတယ္လို႔ ေျပာၾကပါတယ္။ ကံမေကာင္းဘူးလို႔ပဲေျပာရမလားမသိဘူး၊ ညီငယ္ခ်င္းေလးဟာ.. ခက္ခဲၾကမ္းတမ္းတဲ့ခ်င္းေတာင္တန္း ေပၚမွာ ႀကီးျပင္းလာခဲ့ပါတယ္။ အညတရခ်င္းေလးတစ္ေယာက္ျဖစ္လို႔ စာ၊ စကားကစလို႔ ကိုယ္ပိုင္မရွိခဲ့ဘူးလို႔လည္း ဆိုၾကပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာၾကာလာတာနဲ႔အမွ် ေရျခား၊ ေျမျခားက သာသနာျပဳဆရာေတြေရာက္လာၿပီး
ေနာက္ပိုင္း “စာ” ဆိုတာရွိလာပါတယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေပါင္း (၁၀၀) ၊ ၁၉၁၀ ခုႏွစ္ကစၿပီး၊ တရား၀င္ ခ်င္းဘာသာ
စကားအျဖစ္ စတင္ေပၚေပါက္လာပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ဒီႏွစ္ႏို၀င္ဘာလမွာ ခ်င္းေတာင္ေဒသတစ္ေနရာမွာ ခ်င္းစာရာျပည့္ပြဲ က်င္းပၾကမယ္လို႔လည္း သိရပါတယ္။
အျခားလူမ်ဳိးေတြနဲ႔ႏႈိင္းယွဥ္ရင္ လူဦးေရအေရအတြက္ နည္းၿပီး၊ ေဒသထြက္သယံဇာတဆိုလို႔ ပန္းသီးဆို
တာေလာက္ပဲရွိတဲ့ေနရာမွာ ႀကီးျပင္းလာခဲ့ၾကတဲ့ခ်င္းလူမ်ဳိးမ်ားဟာ.. ယခုအခ်ိန္မွာ ျမန္မာျပည္ရဲ့ျပင္ပ အျခားဖြံ႔ၿဖိဳးၿပီး ႏိုင္ငံေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို ဦးတည္ေနၾကပါတယ္။ ဒါဟာ မိမိတိုးတက္ရာ တိုးတက္ေၾကာင္းအတြက္ေတာ့ အင္မတန္ ေကာင္းတဲ့အခ်က္ (တစ္နည္းအားျဖင့္အခြင့္အေရး) လို႔ခံယူၾကတဲ့သူေတြဟာ ၉၉% ေလာက္ရွိၾကပါတယ္။
သိသင့္တဲ့အခ်က္တစ္ခ်က္ကိုေတာ့ လ်စ္လ်ဴရႈထားၾကတာေတာ့ ၀မ္းနည္းစရာပါ။ အဆင္ေျပမယ့္လမ္း
ျမင္တိုင္း၊ ဘ၀ေဟာင္းကိုေမ့ေလ်ာ့ၿပီး စိတ္ႀကီး၀င္တတ္ၾကပါတယ္။ ကိုယ့္အစြမ္းအစနဲ႔ဘာမွမဟုတ္ၾကေပမယ့္ ဘုရား ေက်းဇူးေတာ္ေၾကာင့္အခြင့္အေရးေလးေတြရလာတဲ့အခါ ေအာက္ေျခလြတ္ၿပီး၊ သူမ်ားတကာကို လက္ညိဳးေငါက္ေငါက္ ထိုးတတ္ၾကပါတယ္။ ဒါေတြဟာ.. အားလံုးမဟုတ္ေပမယ့္ အခ်ဳိ႕အခ်ဳိ႕ေသာသူေတြကို ဆိုလိုတာပါ။
အေၾကာင္းအရင္း
ခ်င္းလူမ်ဳိးေတြဘာ့ေၾကာင့္ တိုးတက္သင့္သေလာက္မတိုးတက္ၾကသလဲ?
ကၽြန္ေတာ္ မေလးရွားေရာက္ေတာ့ သတိထားမိတာတစ္ခုရွိပါတယ္။ အဲဒါက ဘာလဲဆိုေတာ့ ျမန္မာ
ျပည္မွာ ကိုယ့္မိခင္ဘာသာစကား(ခ်င္းစကား)ေတာင္ေျဖာင့္ေအာင္မေျပာတတ္တဲ့သူေတြ မေလးရွားမွာ မေလးစကားကိုေတာ့ ေရေရလည္လည္ မြတ္ေနေအာင္ေျပာတတ္ၾကတယ္..။ အေၾကာင္းအရင္းကို ေလ့လာၾကည့္တဲ့အခါမွာ မေလးလူမ်ဳိးေတြဟာ. သူတို႔ဘာသာစကားကို ႀကိဳးစားေျပာၾကတဲ့သူေတြကို နားလည္ေပးတယ္။ စကားေျပာတာမပီရင္ေတာင္ ေလွာင္ရယ္တာမ်ဳိး မလုပ္ၾကဘူး။ ဒါ့ေၾကာင့္လည္း ႏိုင္ငံျခားသားေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာမေလးစကားကို ရဲရဲရင့္ရင့္ေျပာလာၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ ခ်င္းလူမ်ဳိးေတြကေတာ့ ေသြးႀကီးေပမယ့္ လူမ်ဳိးႀကီးမဆန္တာကိုေတြ႔ရပါတယ္။ ခ်င္းစကားကို ႀကိဳးစားေျပာလို႔မပီရင္ေတာင္ ျပင္ေပးမယ္မရွိဘဲ၊ ၀ိုင္းဟားၾကတာမ်ဳိး၊၀ိုင္းၿပီးဟာသေဖာက္တာမ်ဳိးေတြကို ေတြ႔ရပါတယ္။ ဒါေတြဟာတိုးတက္တဲ့လကၡဏာ မဟုတ္ဘဲ၊ ဆုတ္ယုတ္တဲ့လကၡဏာျဖစ္တယ္ဆိုတာကို သတိမမူမိၾကပါဘူး။
ကိုယ့္ပါးစပ္က ဘယ္ေလာက္ပဲ “ဘုရား၊ ဘုရား” လို႔ေအာ္ၿပီး၊ လူေတြေရွ႕႔မွာရပ္ေနပါေစ၊ ကိုယ္လူမ်ဳိး
အတြက္ ဘယ္ေလာက္ပဲေၾကြးေၾကာ္ေနပါေစ။ တကယ္ေတာ့ ကိုယ့္လူမ်ဳိးကိုတကယ္ ဆြဲတင္ခ်င္တဲ့စိတ္မရွိဘဲကိုယ့္လူမ်ဳိးစုေတြၾကား ထဲမွာပဲ ဗိုလ္လုပ္ေနၾကတာကို ေတြ႔ေနရပါတယ္။ ဒါဟာ စိတ္မေကာင္းစရာပါ။
ဒါ့ေၾကာင့္ “ခ်င္းေတြအရမ္းေကာင္းစားၾကတာပဲလို႔ လူအခ်ဳိ႕ကေျပာေနၾကေပမယ့္ အျပင္ပန္းအားျဖင့္
ေကာင္းစားသေယာင္ေယာင္နဲ႔ အတြင္းမွာ ပုပ္သိုးေနၾကတာကို ျပသခ်င္တာပါ။”
ဒုတိယပိုင္း ဆက္ပါဦးမည္။